De aanhoudende stroom van vluchtelingen/immigranten zorgt in verschillende landen voor problemen. Zo moeten in Nederland woningzoekenden toezien dat hun gedroomde woning naar een ‘nieuwe Nederlander’ gaat. Ook worden studenten uit hun onderkomens gezet ten behoeve van het huisvesten van vluchtelingen/immigranten. In Duitsland wordt inmiddels een bejaardenhuis ontruimd om de ‘nieuwe Duitsers’ op te vangen. En dat leidt tot grote verontwaardiging.
Foto: Berlijn: senioren uit woning gezet. (Foto: Pixabay)
In Berlijn is bij 110 bewoners van een bejaardentehuis onverwacht de huur opgezegd. Dit om vluchtelingen te kunnen huisvesten. Dit meldt het Duitse magazine Focus.
De exploitant en de verhuurder zijn nota bene kerkelijke instellingen die behoren tot de Berlijnse Diakonie. De reden is dat door overheidssubsidies het onderbrengen van vluchtelingen/immigranten veel lucratiever is dan de bejaardenzorg. Het gaat om het „Wohnen & Pflege Schillerpark“ in de Berlijnse wijk Wedding. Het verpleeghuis is destijds ontworpen als een samenhangend zorgcomplex met een ambulante zorgafdeling en een seniorenwoning van het Paul Gerhard Stift zelf.
Het pand werd in 2006 gehuurd van het Paul Gerhard Stift. Volgens Johannisstift bedroeg de minimale huurperiode 25 jaar, inclusief optie tot verlenging. Echter al na tien jaar liet het Paul Gerhardt Stift weten het pand op termijn ‘voor eigen gebruik’ terug te willen.
De beide stichtingen komen nu met tegengestelde verklaringen naar buiten. Zo zou de Johannisstift Diakonie het huurcontract hebben opgezegd. Bovendien zou er geen sprake zijn van het gewenste eigen gebruik van het Paul Gerhardt Stift, maar alleen van een “sluiting” van het verpleeghuis.
De oplopende ruzie heeft de senioren niet geholpen. Een deel van bewoners is al op straat gezet en op de bovenste etage van het complex zijn de eerste vluchtelingen geplaatst. De anderen moeten de flats eind 2023 hebben verlaten. Ondertussen zijn de eerste vluchtelingen op de twee bovenste verdiepingen ingetrokken. (video)
De publieke verontwaardiging is groot. Zeker bij het zien van huilende bewoners die hun meubilair in de gereedstaande containers zagen verdwijnen.
De ruzie over huurvoorwaarden en de wens tot eigen gebruik is al langer een geschil tussen beide stichtingen. Het resultaat is echter dat mensen die dachten hun laatste levensjaren in rust te kunnen doorbrengen nu op zoek moeten naar een nieuwe plek. De strijd en haar gevolgen voor de bewoners hebben in elke geval weinig van doen met de kerkelijke liefdadigheidsgedachte. Geld blijkt ook hier het sterkste argument te zijn.