“Ik schreef prins Charles twee jaar geleden en drong er bij hem op aan zich te distantiëren van Klaus Schwab, die duidelijk een psychopaat is. Ik herinnerde hem eraan dat hij de enige publieke figuur was die het [veertig jaar geleden] had aangedurfd om zich te verzetten tegen het [architecturale] modernisme. Maar hij schreef terug: “Dit is te ver heen en zelfs ik kan er niets aan doen.” Architect Léon Krier.
Foto: Pixabay
Krier: de psychopaat Klaus Schwab
Hij werkte samen in projecten met de ‘Prince of Wales’, nu koning van Engeland, Charles. Léon Krier is een wereldwijd bekende Luxemburgse architect en urban planner die geen blad voor de mond neemt. Hij schreef een brief aan toen nog prins Charles waarin hij hem opriep zich niet meer te associëren met Klaus Schab, “de psychopaat”. Charles schreef terug dat hij niet bij machte was daar nog iets aan te veranderen.
Terugkijkend op zijn werk voor de toenmalige Prins van Wales aan de nieuwbouwwijk Poundbury in Dorset, Zuidwest-Engeland, prijst Krier de koning voor zijn vroege pogingen om lelijke architectuur en slechte stadsplanning in Groot-Brittannië aan de kaak te stellen.
Maar hij heeft geen goed woord over voor de relatie van de koning met Klaus Schwab en wat hij omschrijft als de modernisten van de ‘Vierde Industriële Revolutie’. “Het is een revolutie”, benadrukt Krier, “die ons naar een werelddictatuur leidt met een kleine groep mensen aan het roer.”
De 10- of 15-minutenstad
Als urban planner is Krier zeer kritisch op wat de ’15-minuten stad’ wordt genoemd. Krier spreekt liever van de ’15-minuten buurt’. De samenloop met de de EU Digital-ID en de CBDC (digitaal geld van de centrale bank) benauwt hem.
Krier spreek van de ’10-minutenstad’ dat volgens hem een eeuwenoud en wijdverspreid principe is bij stedelijke planning. En zo, zoals we al eerder schreven, zijn de meeste steden, zeker Europese, op basis van dit principe ingericht. Hij erkent dat achter de nu besproken ’15-minutenstad’ een bizarre kijk op de mensheid schuil gaat en noemt dit concept een “sociale gevangenis”. Het gaat hierbij volgens Krier om “social control dat totalitair en kwaadaardig is. Het is een groot gevaar.”
Zijn enthousiasme voor de Amerikaanse journalist Tucker Carlson typeert Krier. Als hij dat aan zijn vaak Amerikaanse opdrachtgevers vertelt, reageren ze altijd met “Tucker is zo radicaal”. Waarop Krier dan antwoordt, “wacht maar, ik ben veel radicaler.“
Afschuw van ‘moderne’ architectuur
Krier is bepaald geen fan de meeste moderne architectuur. De nieuwe in ‘moderne’ architectuur gebouwde steden of wijken vindt hij hoe dan ook lelijk. Kijk, zegt hij, in welke steden mensen de gebouwen fotograferen. Dat zijn zonder uitzondering oude, klassieke, gebouwen. De details, de doordachtheid van die architectuur is in de laatste decennia verloren gegaan.
Met mooie klassieke architectuur voor overheids- of publieke gebouwen moeten die door hun schoonheid zich onderscheiden van commerciële gebouwen als kantoren. Dit standpunt reflecteert het belang dat Krier hecht aan gebouwen met publieke functies.
Hij verwijst naar een Amerikaanse enquête uit 2020 waarin Amerikanen naar hun voorkeur werd gevraagd: moderne of klassieke architectuur. “Wat Trump goed heeft gedaan is dat hij tijdens zijn presidentschap heeft bepaald dat overheidsgebouwen alleen in klassieke stijl mogen worden opgetrokken.”
Voor een prettige stad wil Krier de maximale hoogte niet in meters bepalen, maar in het aantal verdiepingen. Een gebouw mag wel hoog zijn, maar als het maar niet meer dan drie bruikbare verdiepingen heeft. Een kerk bijvoorbeeld kan hoog zijn, maar heeft maar één bruikbare verdieping. De Italiaanse stad Florence heeft zowel hoge als lage gebouwen, maar achter de muren heeft geen enkel gebouw meer dan drie gebruikte verdiepingen.
Een grote stad verzameling zelfstandige buurten
Opmerkelijk is dat Krier met zijn stedenbouwkundige visie dicht tegen de ’15-minutenstad’ aan zit, zei het dat hij het ’10-minutenstad’ noemt. Daarbij stelt hij dat tot de Tweede Wereldoorlog veel Europese steden uit buurten en buurtjes bestonden, elk met eigen voorzieningen. Men kon als het ware lopen naar de belangrijke functies als winkels, zorgfuncties en bepaalde overheidsdiensten.
Essentieel verschil met de huidige ideeën rond de ’15-minutenstad’ is dat er toen geen sprake was van beperkingen van verplaatsingen, laat staan (digitale) registratie.
Een maatschappijvisie gaat vooraf aan het ontwerp van gebouwen en stedelijke structuur en de verdeling van functies zoals wonen, werken en recreëren.
De vooroorlogse steden bouwden voort op de steden uit de late Middeleeuwen waarbij door gebrek aan vervoer over grote afstanden alle functies ‘automatisch’ binnen loopbereik moesten zijn. Tot ver in de 20e eeuw bleef dat ook het uitgangspunt voor de bouw van nieuwe wijken.
Met de komst van het ‘moderne’ bouwen en de concentratie van functies zoals winkels, werden de afstanden tussen wonen en functies groter. Het brede gebruik onder alle lagen van de bevolking van de auto leken die gegroeide afstanden ook geen probleem.
Het huidige concept van de ’15-minutenstad’ heeft weinig van doen met het terugbrengen van de noodzakelijke functies in de eigen buurt. In Oxford werden zonder enige aanpassingen in de spreiding van voorzieningen de wijken door poortjes van elkaar gescheiden. Daarmee aantonend dat controle en begrenzing van beweging van burgers het doel is, en niet het verbeteren van de leefkwaliteiten in buurten en wijken.
Koning Charles en Klaus Schab
De jarenlange contacten tussen toenmalig prins en nu koning Charles zijn een doorn in het oog van Krier. “Ik schreef hem twee jaar geleden dat hij zich niet moest inlaten met mensen als Klaus Schwab, die duidelijk dement zijn; het zijn psychopaten.”
De naam waaronder het World Economic Forum de veranderingen doorzet, de ‘4e Industriële Revolutie’ is volgens Krier gewoon een recept voor een werelddictatuur. Voor Krier schuilt achter deze naam “de ergste tirannie ooit”.
Over de NGO’s zegt Krier: “En dat hele VN-gedoe met klimaat, het heeft niets van doen met wetenschap, het is politiek. Het is een echt complot (‘collusion’) om een soort wereldregering te vormen dat zal samenlopen met de CBDC (digitale euro), toezicht en controle en wat nog meer. Alles is voorbereid door de WEF of WHO. Dat is naar mijn mening crimineel. Dat schreef ik ook aan Charles dat ze gewoon een crimineel stel zijn. Maar hij schreef terug ‘dit is te ver heen, zelfs ik kan er niets meer aan doen.’ “
Verder …
Bovenstaande is een selectie uit een interview van het Engelse alternatieve nieuwskanaal UK Column. Er ging een eerste interview met Léon Krier aan vooraf en er zal er nog een volgen.
De passages van dit artikel komen uit het tweede interview. Zeker de uitspraken van Krier over de ‘kunst’ die de laatste jaren in de openbare ruimte opduiken, zijn de moeite waard. En voor velen die zich storen aan de obsceniteit die vaak onderdeel zijn van de expressie van deze ‘kunstwerken’, herkenbaar. Ook in Nederland worden dubbelzinnige ‘kunstwerken’ geplaatst. Toets maar eens in ‘fallus van Bernhard’ in Wageningen. Een werk dat een monument moet voorstellen maar de meeste mensen doet denken aan een fallus.
De wereld van de klimaatangst en de topdown ‘oplossingen’
Onderstaand een video van nog een menselijke ontsporing. Een stad in de vorm van een 170 kilometer lange streep, van buiten een spiegel, maar waar binnen 9-10 miljoen mensen moeten komen te leven. Een bouwwerk onder de naam NEOM of The Line dat moet verrijzen in de woestijn van Saudi-Arabië. Een video vol met paniek over de toekomst van de wereld. Angst als drijvende kracht voor een tamelijk energie en grondstoffen verslindend project. Met spreekt al van de ‘5-minutenstad’.
De werkzaamheden zijn al begonnen.
De video laat zien welke gedachtenwereld achter de 4e Industriële Revolutie of het Nieuwe Normaal schuil gaat: de wereld van immense concentratie van kapitaal en macht. Saudi-Arabië is een ‘verlichte’ dictatuur. In een werkende democratie is zo’n project ondenkbaar. De in de video aan het woord komende architecten laten dat aspect buiten beschouwing.
De onderstaande documentaire laat zien hoe de beste architecten en andere experts zich laten meeslepen in exorbitante plannen, door de macht die er vanuit gaat en het geld dat er mee te verdienen valt. De angst voor een onbewoonbare planeet, door klimaatverandering, is ook hier de basis: angst als drijvende kracht. Een verschijnsel dat ook bij Covid zichtbaar is, waarbij angst de motor was en talrijke personen en bedrijven zich hebben geschaard achter dit project en zich over de ruggen van de burger op historische schaal hebben verrijkt. En uiteindelijk een slecht product de wereld veroverde.
Alle signalen wijzen op een einde aan een fase in de westerse beschaving: hoge concentratie van kapitaal bij weinigen die van gekkigheid niet meer weten wat ze er mee aan moeten. Ze ontsporen in machtsdenken, wellust (kindermisbruik), ontkenning van de menselijke biologie en obsceniteit.
Het zal nog een hele opgave worden om de samenleving mentaal weer gezond te krijgen…