De oorlog in Oekraïne is geen toeval. De strijd om de verdeling van de ‘business opportunities’ van het land is lang voor deze oorlog voorbereid. Maar voor volledige onderwerping van Oekraïne was een staatsgreep en een uitgelokte oorlog nodig. Immers zonder chaos en destructie kon er geen ‘building back better’ plaatsvinden, geen overgave aan Westers kapitaal en corporates. Al in 2018 sprak men in London over ‘rebuilding Ukraine’, vier jaar voor de oorlog. Bij de ondertekening van het Verdrag van Maastricht in 1992 wist men het al: Oekraïne moest en zou een westers-kapitalistisch land worden en geïntegreerd in de EU.
Foto: Aankomst Boris Johnson bij de Ukraine Reform Conference 2017
Van Maastricht tot Maidan
In 1992 stond Maastricht in de mondiale belangstelling: een gelijknamig verdrag zou de basis zijn voor de doorgroei van de Europese Economische Gemeenschap (EEG) naar een Europese Unie (EU). In een online document van het Londense Chatham House uit 2018 onder de titel: ‘De herbouw van Oekraïne’, blijkt dat al in 1992 de Europese leiders hadden beslist dat Oekraïne bij de toekomstige EU zou gaan behoren. Het land had zich 1991 net van het geïmplodeerde Sovjet-Unie afgescheiden.
Letterlijk schrijft het Chatham House op haar website: “De bijstand van de EU van 1992 tot 2013 heeft geholpen om het bewustzijn van de Europese regels en normen in Oekraïne te vergroten, maar had een verwaarloosbaar effect op het functioneren van de staatsinstellingen.”
Dat de zachte hand niet hielp om Oekraïne bij de EU naar binnen te loodsen had te maken met de zittende president Viktor Yanukovych. Hij balanceerde tussen zijn westerse ambities en de historische banden met zijn grote buur en moederland Rusland. Als hij uit de weg zou worden geruimd, zou een pro-Westerse leider Oekraïne alsnog in het Westerse kamp kunnen brengen.
In 2013 begonnen de voorbereidingen voor een gestimuleerde volksopstand dat tot het afzetten van de wettig gekozen president Yanukovych zou leiden. Ook Nederland heeft financieel bijgedragen aan het opzetten van de bevolking tegen de zittende president. De Maidan-opstand van 2014 zou Oekraïne aan een pro-Westerse president helpen: de multimiljonair en van corruptie verdachte chololadefabrikant Petro Poroshenko. De rest is geschiedenis.
Touwtrekken tussen EU-VS en Rusland
Volgens het Chatham House werd de ondertekening van de associatieovereenkomst echter herhaaldelijk uitgesteld omdat de EU zich zorgen maakte over een algemene verslechtering van de democratische normen onder het presidentschap van Viktor Yanukovych van 2010-2014 en in het bijzonder over de ‘selectieve justitie’ die werd toegepast op zijn politieke tegenstanders. De EU stelde de ondertekening van de associatieovereenkomst afhankelijk van het doorvoeren van specifieke democratische hervormingen, iets wat een averechts effect had op de president, wiens regering de macht wilde monopoliseren en in verband werd gebracht met de verduistering van staatsfondsen. Aldus het Chatham House.
“Oekraïne koos voor politieke associatie en economische integratie met de Europese Unie (EU) toen het in 2014 een associatieovereenkomst tekende” schrijft het Chatham House verder.
Geheel ‘vrijwillig’, nadat het Westen zijn dienaar Poroshenko in het zadel had geholpen.
Recentelijk heeft het Chatham House al openlijk gespeculeerd op het vertrek van president Poetin en de Russische nederlaag in Oekraïne. In een artikel beschrijven ze scenario’s van een Rusland na Poetin.
Rusland bood Oekraïne een financieel pakket en lagere energieprijzen aan. Ondanks de voorwaarden was het aanbod te aanlokkelijk voor Yanukovych om te weerstaan. Tegen de verwachtingen van het publiek in ondertekende hij de associatieovereenkomst niet op de top van het Oostelijk Partnerschap in Vilnius in november 2013. Chatham House: “Zijn ommezwaai leidde tot massale protesten in Oekraïne. Deze groeiden al snel uit tot de zogenaamde ‘Revolutie van de Waardigheid’ en resulteerden uiteindelijk in het uiteenvallen van zijn regime in februari 2014.“
Waardig werd de opstand niet. Het werd een door het Westen opgejaagde geweldsexplosie die aan zeker honderd mensen, demonstranten en politie-agenten, het leven kostte.
Het moest en zou
Vanaf 2017 wordt jaarlijks een congres gehouden over de ‘hervorming’ van Oekraïne: ‘Ukraine Reform Conference‘. Het is publiek geheim dat niet zozeer de VS maar vooral het Verenigd Koninkrijk met haar machtige London City de drijvende kracht is achter de jacht op president Poetin en het inkapselen van Oekraïne. De strijd om het gebied van Oekraïne dateert al uit de Tweede Wereldoorlog, toen de door Westers kapitaal gesteunde Adolf Hitler het ook vooral op dat deel van toen nog Sovjet-Unie had voorzien. De keur aan grondstoffen en de oneindige grote landbouwgebieden (nu met name in Amerikaanse handen) maakten dat de NAZI-legers vooral oostwaarts trokken.
Dertig jaar poogt het Westen al het van de Sovjet-Unie losgekomen Oekraïne binnenboord te trekken.
Al vanaf 2017 neemt de planning van de totale herinrichting van Oekraïne een grote vlucht. In juli van dat jaar was Londen de eerste gastheer van de conferentie. Naast zaken als economische groei, effectief bestuur, bestrijding van corruptie stond als punt 5 ook ‘security and defense’ op de agenda. Dat bestrijding van weelderig tierende corruptie op de agenda staat, is toch wat hypocriet. De malversaties waarvan Hunter Biden en zijn presidentiële vader Jo Biden worden verdacht beloven niet veel goeds van dit onderdeel. Oekraïne zal juist een vrijplaats zijn voor schimmige Westerse zaken, denk aan de bio-labs, handel in kinderen, waar vóór de oorlog de BBC nog uitgebreid aandacht aan besteedde. (Zie ook artikel van EZAZ).
Build Back Better in Oekraïne
Inmiddels zijn wij aangekomen in het tijdperk na de inval van Rusland. Enkele maanden erna vindt in het Zwitserse Lugano de zesde editie van ‘Ukraine Recovery Conference 2022’ plaats. Sterk gemotiveerd door de kersverse oorlog wordt een uitgebreid en zeer gedetailleerd plan uitgewerkt.
Het plan werkt tot in het kleinste detail de verdeling van in totaal USD 750 miljard uit. Geen sector blijft onbesproken. Het plan leest als een volledige overname van het immense land door Westerse investeerders.
Het plan somt de “Potentiële synergiegebieden van de Europese Unie” op.
- Ondersteuning van de economische groei en veerkracht van de EU dankzij marktuitbreiding, compactere en veerkrachtigere toeleveringsketens en nearshoring*, en toegang tot kritieke hulpbronnen tegen concurrerende kosten;
- Versterking van de veiligheid, met inbegrip van cyberveiligheid, energiezekerheid door de defensiesector van Oekraïne en sterke energiebronnen en -infrastructuur;
- Bijdragen aan de uitvoering van de Green Deal van de EU dankzij de enorme Oekraïense koolstofarme energiebronnen, waaronder hernieuwbare energiebronnen, en de bestaande energie-infrastructuur;
- Bijdragen aan innovatie, dankzij de sterke talentenpool, de staat van dienst op het gebied van ondernemerschap en de reeds hoge positie op het gebied van innovatie (3e op de wereldwijde innovatie-index onder lagere middeninkomensgroepen).
*de praktijk van het overbrengen van een bedrijfsactiviteit naar een nabijgelegen land, vooral in plaats van een verder weg gelegen land
Steun aan Oekraïne is vestzak broekzak
Vooral de Amerikaanse wapenfabrikanten profiteren van de oorlog in Oekraïne. Zij maken historische winsten. Ondertussen nemen grote Amerikaanse voedselproducenten grote delen van de vruchtbare landbouwgronden in bezit.
Volgens de website Modern Farmer heeft het bedrijf Archer Daniel Midland meer dan 600 mensen in dienst in het land. Het heeft een graanterminal, zes silo’s en een handelskantoor in de hoofdstad Kiev.
Cargill, een multinational dat tarwe levert voor brood en graan en ook vleesverpakkingsfabrieken heeft in de VS, heeft volgens de Minneapolis StarTribune ongeveer 500 werknemers in Oekraïne.
De Amerikaanse minister van Landbouw Tom Vilsack en zijn Oekraïense ambtgenoot, minister Mykola Solskyi, hebben een memorandum van overeenstemming ondertekend om de coördinatie tussen de Amerikaanse en Oekraïense landbouw- en voedingssector te verbeteren en een strategisch partnerschap op te bouwen om de voedselzekerheid aan te pakken. Het MOU is op 10 augustus 2022 in werking getreden.
Blackrock grote winnaar
De topman van grootste investeerder ter wereld, de Amerikaanse Blackrock, Larry Fink en Oekraïne zijn overeengekomen om investeringen in de wederopbouw van Oekraïne te coördineren, zo meldt CNBC. Dat betekent dat Blackrock naast verdiensten te hebben aan de aandelen in de wapenfabrikanten, nu ook geld zal maken met de wederopbouw van Oekraïne.
Volgens berichten hebben Zelenskyy en Fink “afgesproken om zich op korte termijn te richten op het coördineren van de inspanningen van alle potentiële investeerders en deelnemers aan de wederopbouw van ons land, waarbij investeringen worden doorgesluisd naar de meest relevante en impactvolle sectoren van de Oekraïense economie“.
Veel van de ‘steungelden’ van de EU gaan naar wapens, maar lang niet alle wapens blijven in Oekraïne. Volgens onbevestigde berichten zouden lichte wapens in handen van de gewelddadige groepen in Frankrijk zijn gekomen, waarmee tientallen steden onveilig worden gemaakt.
Volgens een recente toespraak van Forum-voorman Baudet komt het meeste geld via ‘draaideuren’ in verkeerde handen: zij die de oorlog aan de gang houden, verdienen direct of indirect aan de verleende ‘steun’ aan Oekraïne.
Of u nu Forum-stemmer bent of Baudet aardig of onaardig vindt, deze toespraak zet veel onderbouwde onaangename feiten rondom de geldstromen richting Oekraïne op een rij.
