Het lijkt erop dat na alle gefundeerde wetenschappelijke, juridische en maatschappelijke kritiek, de Eerste Kamer toch de aangepaste Wet publieke gezondheid zal gaan aannemen. Daarmee krijgen de maatregelen uit de Coronaperiode een permanente wettelijke basis, maatregelen die de regering niet wil evalueren. Begrijpelijk, want talrijke onderzoeken hebben inmiddels aangetoond dat medisch vrijwel geen enkele maatregel verdedigbaar is, maar tegelijkertijd hierdoor wel grote maatschappelijke en economische schade is aangericht.
Het Nieuwe Normaal
Langzamerhand begint steeds duidelijker te worden wat is bedoeld met het ‘Nieuwe Normaal’ dat in maart 2020 gelijk met de ‘pandemie’ door talrijke regeringsleiders, waaronder onze eigen premier, werd aangekondigd. De overheid grijpt steeds meer in in de vrije meningsuiting, drukt steeds meer repressieve wetten door buiten het parlement om, jaagt de samenleving voortdurend angst aan, is het niet voor het klimaat, dan wel voor het zoveelste virus waarvoor zij maar één oplossing weet: nog meer prikken.
Binnenkort lijkt de Eerste Kamer de aangepaste Wet publieke gezondheid aan te nemen. Deze Wpg wordt in de volksmond ‘de Pandemiewet’ genoemd.
Volgens de regering is de nieuwe wet nodig, omdat de zogeheten Spoedwet na vijf verlengingen door de Eerste Kamer werd afgekeurd. Met de Pandemiewet wil de regering de minister van VWS permanente bevoegdheid geven om maatregelen af te kondigen als zich weer een virus voordoet. De Tweede Kamer heeft het wetsvoorstel in december vorig jaar al goedgekeurd. De Eerste Kamer stemt waarschijnlijk op 23 mei over het wetsvoorstel.
De Andere Krant schrijft hierover: “Beleidsmakers gebruiken de beeldspraak van de gereedschapskist als ze spreken over de set maatregelen die kunnen worden ingezet onder de Pandemiewet. Het gereedschap kan bestaan uit bijvoorbeeld lockdowns, quarantaines, isolatie, verplichte mondkapjes, schoolsluitingen, de avondklok, QR-codes, enzovoort. Deze kunnen door de minister worden ingezet als er zich een zogeheten A1-ziekte aandient.“
Geen meetpunten alleen ‘een gevoelen’ volstaat
Wat een ‘A1-ziekte’ is, bepaalt de ministerraad. De voorgestelde wet stelt geen concrete meetpunten, een ‘gevoelen’ is voor de ministerraad genoeg om draconische maatregelen af te kondigen. De wettekst zegt: “Indien het belang van de volksgezondheid dat vordert, kan, in overeenstemming met het gevoelen van de ministerraad, bij regeling van Onze Minister een infectieziekte behorend tot groep A2 worden aangemerkt als behorend tot A1, een infectieziekte behorend tot B1 worden aangemerkt als behorend tot groep A1 of A2, een infectieziekte behorend tot groep B2 worden aangemerkt als behorend tot groep A1, A2 of B1, of een infectieziekte behorend tot groep C worden aangemerkt als behorend tot groep A1, A2, B1 of B2.”
Kortom een onwetenschappelijk spel met ziekte-niveau’s is nu mogelijk geworden, overeenkomstig het ‘gevoel’ binnen de ministerraad. Waar een wet ertoe dient om objectiveerbare en door een rechter toetsbare criteria vast te leggen, legt deze wet weinig tot niets vast dat door een rechter getoetst kan worden. Immers welke rechter kan het ‘gevoelen’ van de ministerraad toetsen en waaraan? De regering heeft zo vrij spel.
De specifieke maatregelen worden verpakt in ministeriële regelingen. Op basis van artikel 58c heeft de minister de bevoegdheid dergelijke ministeriële regelingen af te kondigen. Dat houdt niet alleen in dat hij bepaalt wanneer de maatregel in werking treedt, hij geeft er ook een specifieke invulling aan, en bepaalt wanneer de maatregel weer ophoudt.
De Andere Krant: “Voor nog onbekende situaties bij een toekomstige pandemie, is een noodbevoegdheid aan de minister toegekend (artikel 58d), waarmee hij of zij binnen de grenzen van de wet naar eigen goeddunken nog onbekende maatregelen kan opleggen aan de bevolking. Dit betekent praktisch een vrijbrief voor de minister om iedere maatregel af te kondigen die hij wil. Denk bijvoorbeeld aan verplichte vaccinaties, die nu niet in de wet worden genoemd.“
In een grondige analyse van de voorgestelde wetswijziging heeft de Biometrische Rekenkamer forse kritiek geuit op de voorstellen. Vooral op de PCR-test die de basis vormt voor alle maatregelen. Een test die door haar manipuleerbaarheid en aard niet ingezet had mogen worden voor dit doel.
Zo schrijft Biometrische Rekenkamer op haar website: “Hoe kan een Minister van Volksgezondheid maatregelen aan proportionaliteit conform Art 58b WPG toetsen, als hij er twee jaar lang alles aan doet om de bovenvermelde Ct waarden (versterkingsfactor bij vaststellen ‘besmetting, red.) niet te hoeven opvragen bij de laboratoria? Een wet die de Minister zoveel beleidsruimte geeft, zou er ook in moeten voorzien dat de samenleving verzekerd is van onderbouwde, geïnformeerde en transparante besluitvorming.”
De Biomedische Rekenkamer voert al enige tijd een juridische strijd om de data boven water te krijgen waarop de regering haar beleid heeft gebaseerd. “Alle cruciale data worden al twee jaar achtergehouden”, zegt voorzitter Cyril Wentzel tegen De Andere Krant. “De onderbouwing van het beleid ontbreekt volledig.” Wentzel wijst er ook op dat al het onderzoeksgeld dat nu vrijkomt, bijvoorbeeld om de oversterfte te onderzoeken, wordt toebedeeld aan de wetenschappers die het beleid al die tijd hebben gesteund.
Herhaling Covidjaren waarschijnlijk
De wet zal ingrijpende gevolgen hebben voor de samenleving. Ongekende bevoegdheden worden aan overheid toegekend.
Een korte opsomming:
- Opheffing medisch geheim (bestaande Wpg artikel 66)
- Verplichte quarantaine (wetsvoorstel 58r bij inreizen, bestaande Wpg-artikel 1)
- Controleren van huis en haard (wetsvoorstel 58k en 58i)
- Opheffing privacy bij onderwijs en ouderen (bestaande Wpg artikel 5.3 resp. 5a)
- Vaccinatie is opnieuw de (enige) oplossing (bestaande Wpg 6b)
- Noodbevoegdheid (wetsvoorstel 58d)
De verwoestingen onder scholieren, winkeliers, horeca, cultuur en persoonlijke relaties van de Covid-maatregelen krijgen nu een wettelijke basis en herhaling is dat ook zeker niet uit te sluiten. Immers virussen zijn er 365 dagen per jaar en elk virus kan nu tot een ‘pandemie’ worden uitgeroepen, overeenkomstig ‘het gevoelen’ van het kabinet.
Een uitgebreide toelichting op voornoemde punten staat op stichtingvaccinvrij.nl.
Farmaceutische industrie vergroot greep op gezondheidszorg
De aangepaste wet loopt gelijk op met internationale ontwikkelingen. Zo zal de WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) een grotere macht krijgen over wat landen in geval van een vermeende pandemie aan maatregelen moeten nemen.
De samenloop van deze aangepaste Wet publieke gezondheid en de versterkte bevoegdheden van de WHO kan niet anders worden gelezen als een succes van de farmaceutische industrie die op landelijk en mondiaal niveau de macht verder naar zich toetrekt. De ‘oplossing’ voor elk virus is steeds weer meer prikken, en dan nog met het experimentele en risicovolle mRNA als basis.
De EU is er klaar voor. Het kritische lid van het Europees Parlement Christine Anderson twitterde onlangs: “De Europese Commissie kocht tot 4,6 miljard doses vaccins van acht fabrikanten voor 71 miljard euro – genoeg voor tien vaccindoses per persoon.”
Meer informatie:
