In een korte eigenaardige video presenteert Oekraïne haar ‘Ukrainian Global Innovation Strategy’. Hierin geen doelstellingen die bij een maatschappelijke wederopbouw horen zoals herstel fysieke schade aan steden en dorpen, versterking medische en psychologische zorg, herstel van de rechtstaat of de democratie, vrijlating politieke gevangen etc. Het is een tech-programma waarbij de VS, Verenigd Koninkrijk en de EU de belangrijkste spelers zijn en Oekraïne inzetten als een sociaal en technologisch laboratorium voor latere toepassing in de genoemde donorlanden.
Waarom Oekraïne zo gewenst is
Over de ontwikkelingen op het slagveld circuleren tegenstrijdige berichten waarbij beide kanten zeggen aan de winnende hand te zijn. Een macabere oorlog waarbij al mogelijk meer dan een miljoen mensen, overwegend militairen, het leven hebben gelaten. Toch gaat de oorlog door. Velen vragen zich af waarom vooral het Westen en met name de EU-top alle pogingen tot onderhandelingen met Rusland in de wind slaat en waar mogelijk saboteert.
Er zijn vele redenen voor ‘Brussel’ om de oorlog in Oekraïne te laten voortduren, met zelfs regelmatige pogingen om de oorlog met Rusland te laten escaleren. Men hoopt de afbrokkelende geestdrift voor het Europese ‘vredesproject’ met het opvoeren van een bedreiging van een gemeenschappelijke ‘vijand’ te kunnen keren.
Berichten over het dalende vertrouwen in de voordelen van deze gecorrumpeerde Europese Unie, en dan vooral de ongekozen Europese Commissie en haar eveneens zonder enige legitimatie regerende Ursula von der Leyen, moeten worden gecensureerd. Verkiezingen die mogelijke oppositie tegen de EU en de NAVO aan de macht kunnen brengen worden openlijk gesaboteerd of gemanipuleerd. Vooral landen als Slowakije, Hongarije, Roemenië en Moldavië merken de invloed van ‘Brussel’ op de nationale politiek. Maar ook in Duitsland dreigde de Europese Commissie in te grijpen als de verkiezingsuitslag haar niet zou bevallen, lees AfD.
Er is echter nog een reden. Oekraïne moet naast een springplank voor ontmanteling van Rusland, ook een laboratorium zijn voor Britse en Amerikaanse, en deels Europese, corporate-belangen, lees farma, agribusiness en de wapenindustrie. Daarnaast heeft het land een reputatie opgebouwd als het gaat om kinderhandel en handel in ‘geharveste’ organen.
Het land is defacto nu een failed state geworden. Een land dat de democratie op ijs heeft gezet, orthodoxe kerken ontruimt, kritische media sluit en hun journalisten arresteert. Corruptie en wetteloosheid ruïneren het land. Alle ruimte dus voor activiteiten die in elk normaal functionerend land, zover die er nog zijn, ondenkbaar zouden zijn zonder publiek debat en overheidstoezicht.
WinWin, het Oekraïense innovatieprogramma
In bovenstaande korte video wisselen in korte flitsen aspecten van het WinWin-programma elkaar in hoog tempo af. Opmerkelijk is dat innovatie en de oorlog hierbij met elkaar verweven zijn. Zo stelt de voice-over dat het gaat om “De wil om technologieën te ontwikkelen die vijanden doet uitschreeuwen: mijn hemel.”
Naast andere verder nog te bespreken gebieden, gaat het ook nadrukkelijk om de wapenindustrie. De huidige oorlog is een proeftuin voor diezelfde industrie. De inzet van diverse wapensystemen test hun bruikbaarheid in een echte oorlogssituatie. Het kan leiden tot opdrachten voor nieuwe wapensystemen. Daarnaast biedt de oorlog dé kans om de Russische oorlogsstrategie en wapensystemen te analyseren.
Het verbaast dan ook niet dat innovatie van wapensystemen en oorlog ‘goed’ samengaan.
Zelf spreekt de website over: “De oprichting van een netwerk van de grootste veiligheids- en defensie-R&D-centra zal innovaties stimuleren, die een belangrijk instrument worden bij het opbouwen en ontwikkelen van de hightech defensiesector van Oekraïne – een technologisch schild dat helpt vrede en democratie te beschermen en wereldwijde risico’s te vermijden die het menselijk bestaan bedreigen.”
Ofschoon in het programma gesproken wordt van ‘Defencetech’ wordt dit verder niet toegelicht, dat terwijl bij de meeste andere op de website genoemde programma’s wel sprake is van een toelichtend document.
Greentech, met veel wind en zon
De term Europa komt vaak voor in de plannen van Oekraïne. De inbedding in Europa is voor de betrokken partijen al een feit. Dat feit moet nu wel nog bevochten worden op het slagveld. Ook om de ‘hearts and minds’ van de Europeanen moet hierover nog gevochten worden, want veel Europeanen zitten niet op Oekraïne als EU- of NAVO-lid te wachten.
Met ‘Greentech’ wil Oekraïne een belangrijke rol spelen in de groene transformatie van Europa: “Door hernieuwbare en nucleaire energie te ontwikkelen, gelijk met het implementeren van een groene industriële transitie, heeft Oekraïne het potentieel om een belangrijke rol te spelen in de groene transformatie van Europa. Aangenomen in 2023, de Energiestrategie van Oekraïne voorziet in een koers naar een schone energieproductie samen met de realisatie van de productiepotentieel voor zonne-en windenergie van 140 GW.” (accentuering, red.)
Verder stelt het plan: “Oekraïne is goed gepositioneerd om een belangrijke leverancier van
waterstof naar Midden-Europa te worden. Volgens het ontwerp Waterstofstrategie van Oekraïne, zal in de komende twee decennia, de productie van laag-koolstof waterstof naar verwachting toenemen tot 1,3 miljoen ton in 2035 en tot 3,0 miljoen ton in 2050. Verwacht wordt dat 50% van de totale productie geëxporteerd zal worden.”
Beide teksten geven aan waarom de Nordstream niet meer hersteld mag worden. Alleen met een gebrek aan goedkoop Russisch aardgas en mét import van extreem dure Amerikaanse LNG, kan Oekraïne met een concurrerend aanbod van haar energie komen.
Waar het plaatsen van windturbines in het dichtbevolkte Europa een toenemend probleem wordt, kunnen de eindeloze Oekraïense vlakten nog veel turbines herbergen.
Nu net in Duitsland een grote lithiumvondst is gedaan, wil ook Oekraïne met haar voorraad lithium bijdragen aan de groene transitie van Europa: “Door de ontwikkeling van de binnenlandse winning en verwerking van materialen cruciaal voor groene transformatie, zoals lithium en zeldzame aardmetalen, kan Oekraïne bijdragen aan het voldoen aan de EU-behoefte aan hiervoor benodigde kritieke grondstoffen. Dit voldoet aan de doelstelling om 10% van de binnenlandse productie en 40% van de binnenlandse materiaalverwerking van de totale EU-behoeften aan kritieke materialen te leveren.”
Europa, Europa.
De innovatieplannen van Oekraïne ademen Europa. Eigenlijk lijkt het plan het innovatieprogramma van Europa, een programma zonder ethische grenzen, lastige politieke debatten of democratisch toezicht. Oekraïne is een vrijstaat voor het ‘grootkapitaal’ om het maar even klassiek uit te drukken. De staat is praktisch afwezig of door elk hoog bedrag omkoopbaar.
In het WinWin-plan komt de term ‘Europa’ maar liefst 33 maal voor.
Zo is de Europese Bank voor Reconstructie en Ontwikkeling bij dit plan betrokken. In 2019 heeft de (toen nog) president Zelensky bij decreet bepaald dat Oekraïne haar beleid moet “synchroniseren” met de Green Deal van Europa en de SDG-doelen 7, 11, 12 en 13.
Verder bepaalt decreet 787 (2024) “prioriteiten voor innovatie op middellange termijn activiteiten om investeringsprojecten vorm te geven, alsmede onderzoek- en overheidsprogramma’s in de context van oorlog en herstel, waarbij de integratie van Oekraïne in het Europese innovatiesysteem wordt bevorderd.” (accentuering, red.)
“Oekraïense onderzoekers hebben toegang tot het (Europese, red) programma digitale transformatie, die gericht is op ontwikkeling van geavanceerde digitale vaardigheden, introductie van digitale technologieën, ontwikkeling digitale infrastructuur en nog veel meer beschikbaarheid van digitale diensten“, zo staat in het plan te lezen. Opvallend is dat dit tekstdeel in het Oekraïens is geschreven, terwijl het hele document in het Engels is opgesteld. Inmiddels heeft het EU-digitaliseringsprogramma ‘Horizon’ ook een kantoor geopend in Kiev.
Europa levert ook adviseurs aan Oekraïne op het terrein van “innovatiestrategieën”. Hiermee wil het land bevorderen dat innovatieprojecten beter in het Europese ecosysteem en subsidieprogramma’s worden opgenomen en beoogt zelfs de ‘key innovation partner’ van Europa te worden.
Oekraïne moet Rusland vervangen als energieleverancier van Europa, zo staat te lezen. Het is weer een verklaring waarom Nordstream niet hersteld mag worden en Europa zijn eigen bronnen wil bezitten, zoals ook de NAZI’s dat met Oekraïne voor ogen hadden. Nu lijkt de EU er beter in te slagen, zij het tegen een extreem hoge financiële en menselijke prijs.
De integratie in het wettelijke raamwerk van de EU is een ander thema waarin Europa wordt genoemd. Hieruit blijkt hoezeer het proces van integratie van Oekraïne in de EU al lang gepland en actueel gaande is.
De ruimtevaart is een ander terrein waarop Oekraïne aansluiting zoekt en krijgt bij de EU. Het land wenst onderdeel te worden van het Europese ruimtevaartprogramma.
Tot slot
Het is duidelijk, Europa, of haar ongekozen bestuurlijke elite, met het Brits-Amerikaanse en Europese bedrijfsleven in haar kielzog, wil Oekraïne binnenhalen, en klaarblijkelijk tegen elke prijs. Het mag ver gezocht zijn, maar de EU lijkt dezelfde doelen na te streven als destijds NAZI-Duitsland: de grondstoffen in het oosten van Oekraïne, toen nog Sovjet-Unie, en de zeer omvangrijke en vruchtbare landbouwgronden. En groot deel ervan is al in Amerikaanse handen. Het verklaart het met stikstof en andere ‘klimaatmaatregelen’ wegtreiteren van de Nederlandse (en andere Europese) boeren. Vooral in Nederland, omdat ons land klein en dicht bevolkt is en bovendien in aantal inwoners elk jaar met meer dan honderdduizend inwoners wil groeien.
Maar wellicht is er een nog belangrijkere reden om aan Oekraïne vast te houden: deze ontmantelde staat is een speeltuin is geworden waarin geen overheid of verkiezingen bedrijven een strobreed in de weg kunnen leggen.
Oekraïne dient voor de Europese elite en bedrijfsleven zoveel agenda’s tegelijk, dat het loslaten van dat land veel grote economische en politieke belangen zou schaden. Het toch al wankele EU ‘vredesproject’ kan zich dat niet permitteren. Denk aan oud-premier van België Guy Verhofstadt die in 2014 het toegestroomde publiek in Kiev stond op te jutten tegen de toen democratische gekozen president Janoekovitsj. Een artikel in Politico uit 2023 meldt dat Verhofstadt tussen 2010 en 2016 in de raad van bestuur van Exmar Group zat en jaarlijks € 60.000 ontving. Het artikel verwijst naar de jaarverslagen van Exmar, waarin de vergoeding wordt bevestigd.
De oorlog in Oekraïne maakt het tevens mogelijk dat er een Europees leger kan worden opgebouwd, een lang gekoesterde wens van de Brusselse machtselite. De ‘pandemie’, de Green Deal en de oorlog in Oekraïne vormen de breekijzers om de EU-landen tot hoge afdrachten te dwingen, waarmee de macht van het centrum in Brussel wordt vergroot.
Om al deze redenen wil Europa, lees de EU-elite, de oorlog in Oekraïne ‘winnen’, hoe die overwinning er ook uit ziet.
Dat Europa haar positie in de wereld had kunnen versterken door samenwerking met Rusland en China, lijkt aan de machthebbers en hun beleidsmakers voorbij te gaan. Het Brusselse project, gelijk met dat andere project NAVO, vecht om haar voortbestaan. De oorlog lijkt in de ogen van Brussel nog de enige manier om het afbrokkelende project te stutten.
Het zal volgens kritische volgers van de ontwikkelingen eerder haar ondergang versnellen.
