Na de aanvaring tussen president Trump en vice-president Vance enerzijds en de niet meer legitieme president Zelensky anderzijds, is de vraag hoe het nu verder moet. Verder met de relatie Oekraïne en de VS, de VS en Europa, Rusland en de VS en Europa. De ruzie tussen Trump en de door zijn voorgangers naar voren geschoven belangenbehartiger Zelensky, markeert een breuk op meerdere fronten. De Britten spreken deze week over een 100-jaar durende overeenkomst met Oekraïne.
Foto: Britse parlementsgebouwen in Londen (EZAZ)
Bonje in het Witte Huis
Moet Poetin nu gaan bemiddelen tussen Trump en Zelensky, vroeg iemand na de aanvaring in de Oval Office zich op X af?
Het was mooie televisie vond Donald Trump. Met een overvolle Oval Office ontspon zich het gesprek tussen Trump, Vance en Zelensky in 40 minuten tijd tot een regelrechte confrontatie. Je kunt het haast niet gemist hebben, maar toch nog kort het hoogte- of dieptepunt.
Er valt veel te concluderen op basis van dit debacle. Trump had graag zijn grondstoffendeal willen laten ondertekenen. Maar zover kwam het op dat moment niet. Sterker, Trump zette per direct de wapenleveranties aan Oekraïne stop, zij het tijdelijk.
Op dinsdag 25 februari 2025 schreef de Britse (Rothschild) ‘Financial Times’, Martin Wolf:
“De VS is nu de vijand van het Westen”.
Een bizarre opmerking, want was de VS niet de leider van de vrije Westerse wereld? En als de VS het niet is, wie is het dan wel? Vermoedelijk de harde kern van de financiële machten in de London City met bankiersfamilies als de Rothschilds. Journalist Janneke Monshouwer zegt het al lang: de echte macht zit in Londen, Washington is ‘slechts’ de uitvoerder. De Amerikaanse Rockefellers zijn daarbij ondergeschikt aan de Rothschilds, volgens Monshouwer.
Europa een continent in de marge
Vice-president JD Vance maakt zich ondertussen geen zorgen over de publieke uitspraken van de Europeanen over de steun aan Kiev.
In een interview met Fox News zei de Amerikaanse vice-president dat sommige Europese leiders in het openbaar spreken over hun steun aan Oekraïne. Maar in privégesprekken geven ze toe dat het tijd is om aan de onderhandelingstafel te gaan zitten.
Vance voegde eraan toe dat het hem absoluut niet uitmaakt welk standpunt de EU-leiders in het openbaar innemen. Het belangrijkste is dat ze de Oekraïense leider duidelijk maken dat het conflict moet worden beëindigd. “Ze moeten Zelensky vertellen dat dit niet eeuwig kan doorgaan.”
Volgens de Russische online krant Pravda zal “de bijeenkomst op 28 februari een van de treurigste bladzijden uit de geschiedenis van Oekraïne worden. Op die dag had de usurpator (niet meer legitieme heerser, red.) van Kiev de laatste kans om een vredesakkoord te sluiten dat aanvaardbaar was voor zijn land. Maar op aandringen van de Europeanen verstoorde Zelensky de ondertekening van de overeenkomst over zeldzame aardmetalen en verwierp hij het voorstel van Donald Trump om het conflict op te lossen”.
De deal met de rare metals, door Trump meermaals aangeduid met raw metals, kwam op dat moment te vervallen. Zelfs de lopende Amerikaanse wapenleveranties aan Oekraïne werden even stopgezet.
De Britten pakken hun oude imperialistische rol
Direct aansluitend aan het ontspoorde gesprek met Donald Trump vloog Zelensky naar Keir Starmer en schoof aan bij de in allerijl belegde meeting met een aantal regeringsleiders. Daar trof Zelensky Europese troost.
Zelensky ging niet met lege handen naar huis. Starmer zegde weer 2 miljard pond aan steun toe in de vorm van luchtverdedigingsraketten. Deze zullen overigens gemaakt worden door het Franse Thalis, wat Macrons positie aan tafel verklaart.
Opvallend was de tafelschikking aan de in een U-vorm opgestelde tafels tijdens wat heette de „Securing our Future’ meeting. Drie personen zaten aan het hoofd van de U-vorm: Starmer in het midden, rechts van hem de Franse president Marcron en links van hem nu pseudo-president Zelensky.
Helemaal aan het eind van een van de poten van de U zat de in veel buitenlandse commentaren voor onserieus versleten NAVO-baas Mark Rutte. Hij leek duidelijk geen rol van betekenis te spelen. Het geeft aan wat we van de NAVO kunnen verwachten: zonder de VS nemen de Britten Europa weer op sleeptouw in hun eeuwenlange haat jegens Rusland. Vergeet ook niet dat het de Brit Boris Johnson was die het concept-vredesverdrag tussen Oekraïne en Rusland van maart 2022 torpedeerde: er moest oorlog komen. Overigens onze niet gekozen premier en oud-baas van twee Nederlandse veiligheidsdiensten zat aan de andere poot van de U, op de een na laatste plaats.
Sommigen menen dat de Britten de grondstoffendeal voor de neus van de Amerikanen hebben weggekaapt. Je vraagt je anders af, welke prijs betaalt Oekraïne voor deze 100-jaar steun uit Londen.
‘Call for evidence’, vraag om reacties op voorstel 100-jaar band met Oekraïne
Tijdens het bezoek van Zelensky aan de Britse premier werd een overeenkomst getekend van 21 pagina’s, met een looptijd van 100 jaar. Het document moet na consultatie van het parlement nog nader worden ingevuld.
Deze week spreekt een speciale commissie in het Britse parlement over dit 100-jarige contract. Volgens de website van het Britse parlement heeft het 100-jarig partnerschap tussen het Verenigd Koninkrijk en Oekraïne tot doel de veiligheidsbanden aan te halen en het partnerschap voor toekomstige generaties te versterken. Het omvat een juridisch bindend verdrag en een begeleidende politieke verklaring die een reeks verbintenissen omvat, van defensie en maritieme samenwerking tot het opbouwen van sociaal-culturele banden.
Ook hieruit blijkt dat het vooral de wens van het Verenigd Koninkrijk (en vermoedelijk de London City) is om Oekraïne binnenboord te halen.
In een zogenaamde ‘Call for Evidence’ werd iedereen uitgenodigd om te reageren op de op de voorgenomen 100-jaar durende overeenkomst met Oekraïne. Er waren geen belemmeringen om een bijdrage in te dienen. Respondenten waren niet verplicht om op elke vraag in de lijst te antwoorden, en konden hun antwoord dus beperken tot hun specifieke interessegebieden of expertise.
De Britten konden reageren op een aantal vragen, vragen die een inzicht bieden in wat deze overeenkomst zou kunnen gaan inhouden.
- Wat verandert er wezenlijk als gevolg van dit verdrag?
- Hoe draagt deze overeenkomst bij aan het nationale belang van het VK? Zijn er risico’s voor het VK?
- Het partnerschap omvat zowel een kort, juridisch bindend verdrag als een meer gedetailleerde, niet-bindende politieke verklaring. Wat is volgens u de rol van deze respectieve instrumenten en wat zijn de voordelen en/of nadelen van het opnemen van meer details in de politieke verklaring?
- Het partnerschap bevestigt opnieuw de steun van het Verenigd Koninkrijk voor het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne. (accentuering, red.). Hoe waarschijnlijk is dit streven in het huidige klimaat, en wat zou de regering nog meer kunnen doen om dit resultaat te garanderen?
- De overeenkomst bevat een toezegging om een maritiem partnerschap met Oekraïne aan te gaan, met als doel de veiligheid in de Oostzee, Zwarte Zee en Azov Zee te versterken. Hoe verwacht u dat dit partnerschap in de praktijk zal functioneren en wat zijn de voordelen en risico’s voor het Verenigd Koninkrijk?
- Hoe verhoudt deze overeenkomst zich tot de bredere kwesties van veiligheidsgaranties voor Oekraïne in verband met eventuele staakt-het-vurenregelingen tussen Rusland en Oekraïne of een regeling tussen deze twee partijen?
- In hoeverre zal deze overeenkomst een effectief afschrikmiddel vormen voor verdere Russische agressie tegen Oekraïne?
- Zijn er andere aspecten van dit verdrag of deze politieke verklaring die u opmerkelijk acht of die belangrijke beleidsimplicaties zouden kunnen hebben?
De Britten houden van langlopende contracten. Ook Hongkong is ooit voor 99 jaar aan de Britten verbonden geweest.
Wantrouwen grootste struikelblok
Voorlopig is er nog geen vrede, vooral omdat de Russen de Amerikanen én Europeanen niet vertrouwen. De Amerikanen wisselen elke vier jaar van president en daarmee van politieke koers. Aangegane verdragen worden dan weer met het grootste gemak eenzijdig opgezegd. Ook ‚vredesstichter‘ Trump zegde in zijn eerste termijn de Intermediate-Range Nuclear Forces Treaty met Rusland op. Een verdrag dat Europa sinds het einde van de Koude Oorlog veilig hield. Nu eist hij onderhandelingen van Iran over hun nucleaire programma, dat vermoedelijk niet bestaat.
De Europese leiders worden inmiddels door zowel Rusland als de VS niet meer serieus genomen. Een kippenhok van tegenstrijdige belangen en opinies. Dit Europa wordt nu geconfronteerd met een gebrek aan handelingsopties en visie alsook afnemende steun voor de oorlog in Oekraïne en het Europese ‘vredesproject’ onder de 500 miljoen Europeanen.
De rest van de wereld kijkt besmuikt lachend toe hoe het ‚oude continent‘ weer in chaos vervalt.
En Zelensky. Die heeft zijn rol gespeeld. Zijn doel is het om nog levend uit dit wespennest te komen. Want de NAZI-beweging in Oekraïne duldt geen enkele concessie aan Rusland. Mogelijk verklaart Zelensky’s angst om vermoord te worden zijn opstelling in het Witte Huis en daarmee de escalatie met Trump en Vance.
Geruchten gaan dat Zelensky niet meer in Oekraïne verblijft.
