Europese leiders overwegen nu serieus de bevroren Russische tegoeden in beslag te nemen. Het gaat om een bedrag van $300 miljard, grotendeels staatsobligaties. Dit meldt het Amerikaanse persbureau Reuters.
De rente-opbrengsten van deze obligaties heeft Europa al gebruikt als dekking voor de aan Oekraïne verleende leningen. Volgens Reuters kan inbeslagname “verleidelijk zijn” maar kan tot gevolg hebben dat andere centrale banken hun tegoeden uit Europa terugtrekken.
Reuters: “Maar Europese ambtenaren die er prat op gaan dat de regio de rechtsstaat respecteert, schuwen elke inbreuk op de wettelijk verankerde immuniteit van soevereine activa.”
Ook de president van de Europese Centrale Bank Christine Lagarde reageerde vorige week al op dit mogelijke voornemen: “Het is niet aan de Europese Centrale Bank om hierover te debatteren, maar ik zou zeker willen stellen dat de internationaalrechtelijke basis waarop een beslissing wordt genomen van belang zal zijn voor andere investeerders”.
Met die laatste opmerking waarschuwt Lagarde voor het weglopen van investeerders en mogelijk ook staten die hun tegoeden in de Eurozone geparkeerd hebben. Immers de EU garandeert niet meer het onvoorwaardelijke beheer van de gelden, maar kan ze na believen inzetten voor politieke doeleinden.
Uiteindelijk moeten alle EU-hoofdsteden, vooral Berlijn en Frankrijk, hierover een besluit nemen. Of zij zich daarbij wat aan zullen trekken van de waarschuwing van de ECB is de vraag. Niet ratio maar emoties voeren momenteel de boventoon.
Het eventueel confisqueren van de Russische tegoeden komt in een tijd waarin de wereld en zeker ook Europa vanuit de VS met steeds meer importtarieven wordt geconfronteerd. Ook de aanzienlijke de-industrialisatie van Europa maakt haar zeer kwetsbaar.
Een dergelijk besluit zal grote implicaties kunnen hebben in zowel de Euro als Europa in het algemeen. Het zal een verdere impuls kunnen betekenen voor de BRICS-landen om de ingeslagen weg te versnellen.
Een centrale bankier uit de eurozone die Reuters om anonimiteit vroeg, ziet dat de politieke druk om confiscatie te overwegen toeneemt.
