Met slechts een documentje van 4 pagina’s werd Duitsland een toekomst toegewenst als agrarische geïndustrialiseerde staat. Dit geheime plan uit 1944, dat de naam kreeg ‘Morgenthau Plan’, moest de Duitse industriestaat ontmantelen opdat zij niet weer een wereldoorlog zou kunnen ontketenen. Met de tegen Rusland ingestelde sancties, het opblazen van de gasleiding Nordstream en de druk om het land in oorlog met Rusland te brengen, lijken we nu een nieuwe poging te beleven om het Morgenthau Plan alsnog te effectueren. En met succes, want Duitsland deindustrialiseert.
Foto: Unsplash
De collectieve straf
De gruweldaden van NAZI-Duitsland schokten de wereld en toen de kansen voor de NAZI’s keerden door de verloren slag om Stalingrad eind 1942/begin 1943 en de eveneens verloren grootste tankslag uit de geschiedenis bij Kursk (1943), groeide de vraag hoe voorkomen we dat Duitsland ooit nog een oorlog kan beginnen?
Met de samenvoeging van 40 staatjes tot een Duits Rijk tijdens de oorlog tegen Frankrijk in 1870/1871, ontstond na een lang proces van toenadering het Duitse Rijk, een machtige samenballing van industriële macht. Die gegroeide Duitse industriële macht hebben de VS en het VK altijd als een dreiging gezien voor hun eigen positie op de wereldmarkt.
Met het geheime plan van Henry Morgenthau jr., tijdens de Tweede Wereldoorlog minister van financiën van de VS, wilde de VS voorkomen dat Duitsland met haar industriële macht nogmaals in de gelegenheid zou komen een oorlog te beginnen. Dat Westerse financiers de NAZI’s hebben ondersteund bij de opbouw van leger, om tegenwicht tegen de Sovjet Unie te bieden, verdween uit het collectieve geheugen. Nu was de situatie veranderd. Met het plan konden de VS en het VK meteen Duitsland als concurrent op de wereldmarkt uitschakelen.
Degradatie Duitsland naar agrarische staat
Morgenthau jr. zette het oorspronkelijke geheime plan van 4 pagina’s, na zijn ministerschap om in een boek. Daarin beschreef hij in detail hoe hij Duitsland wilde aanpakken. Volgens de toen heersende opvatting droeg de gehele Duitse bevolking schuld aan de gruweldaden van het Nazi-regiem, waardoor de maatregelen ook het hele volk mochten treffen.
De belangrijkste maatregelen behelsden: opdeling Duitsland in regio’s waarvan het westelijke deel, met de zware industrie aan Frankrijk zou worden overgedragen. Dit was de basis voor de deindustrialisering van Duitsland. Bovendien mocht Duitsland geen betekenisvol leger meer hebben, en zou gedemilitariseerd worden. Ook moesten delen van Oost-Pruisen en het grondstoffenrijk Silezië aan Polen en de Sovjet-Unie worden toegewezen.
Om het plan in te voeren was een harde hand nodig, zo Morgenthau. Daarvoor moesten op wraak uit zijnde militairen uit de door Duitsland bezette landen worden ingezet.
Het plan zou nooit gerealiseerd worden. Men vreesde dat de ontmanteling van Duitsland wellicht tot 25 miljoen doden zou kunnen leiden, een ongeremde emigratie en een economische klap voor heel Europa. Bovendien zou sociale onrust de communisten in de kaart kunnen spelen. Harry Dexter White, de rechterhand van Morgenthau jr. en opsteller van het plan, werd ervan verdacht die opstanden ook uit te lokken zodat de communisten de macht zouden kunnen grijpen. Later zou worden bewezen dat Dexter White voor de Sovjet Unie spioneerde en communistische sympathieën koesterde.
Bron: Bundesarchiv Bild 183-M1015-314, Otto Donath.
Deindustrialisatie Duitsland in volle gang
Duitsland is de motor van Europa, de fabriek zogezegd. Rusland is de leverancier van vrijwel onuitputtelijke grondstoffen waaronder olie, gas en zeldzame metalen. De VS duldt echter geen concurrenten in economie en geopolitiek. Europa, met Duitsland als aanjager, dreigde dat met de Euro en economische eenwording wel te worden. Het succes van Duitsland als industriestaat hangt niet in de laatste plaats samen met de stabiele grondstoffenlevering tegen langlopende prijsafspraken van Rusland. De langtermijncontracten met Gazprom, die de Brusselse EU-leiding al begon te dwarsbomen, maakte de Duitse industrie machtig. Die bedreiging moest bestreden worden. Dat is met het afsnijden van de zekere en relatief goedkope gastoevoer van Rusland aan Duitsland door de aanslag op de Nordstream nu in gang gezet.
Duitsland als fabriek van Europa is los van de EU op de wereldmarkt na de VS, China en Japan de vierde economie in de wereld. Duitsland exporteerde in 2020 voor 116 miljard USD naar de VS, de VS daarentegen exporteerde in dat jaar ‘slechts’ voor 59 miljard USD naar Duitsland. Dit Duitse handelsoverschot met de VS zit de Amerikanen al jaren niet lekker. Donald Trump sprak Duitsland tijdens zijn presidentschap daar al op aan. Die balans moest beter, kosten wat het kost. Met de aankopen van het dure Amerikaanse LNG, en de afbraak van de Duitse zware industrie, zal die balans over enkele jaren sterk zijn veranderd ten gunste van de VS. (Bron)
Ook de extra €100 miljard voor wapenaankopen die Duitsland vanwege ‘de agressie van Poetin’s Rusland’ aan de VS heeft toegezegd, wordt de handelsbalans aanzienlijk rechtgetrokken.
We kunnen spreken een verlate uitvoering van het Morgenthau Plan, waarbij Duitsland sterk gedeindustrialiseerd zal worden. Een proces dat nu in volle gang is en ook grote gevolgen zal hebben voor de rest van Europa.
Daar tegenover staat de economische groei van Rusland. De sancties tegen Rusland moesten het land economisch naar de afgrond helpen. Maar het blijkt dat de instellers van de sancties zelf slachtoffer zijn van hun maatregelen. In plaats van in te storten, groeit de Russische economie snel. Het Russische BBP groeide in het derde kwartaal van 2023 met een indrukwekkende 5,5 procent. De definitieve cijfers voor het jaar zijn nog niet binnen, maar de Russische BBP-groei voor heel 2023 zou meer dan 3% moeten bedragen. Ironisch genoeg doen de Russen het een stuk beter dan degenen die hen sancties oplegden. In 2023 groeide de Amerikaanse economie met 2,4%, terwijl de Duitse economie kromp en de EU als geheel met minder dan 1% groeide. (Bron)
De geseling van Duitsland aan de ene kant en haar inzetten tegen Rusland aan de andere kant, is een mes dat aan twee zijden snijdt. Beide slopen de economie van het land en maken Duitsland weer tot vijand van een land dat haar bondgenoot had kunnen zijn: Rusland.
Nu lijken er geen intelligente tegenkrachten in de VS die waarschuwen dat een opstandig Duitsland ook een revolutionair Duitsland kan worden. Met de groeiende Russische economie kan de aantrekkingskracht van dat land voor veel Duitsers wel eens heel groot worden.
