Steeds meer kerstmarkten worden aangekondigd als ‘winterfeest’ of ‘wintermarkt’. Prettige kerstdagen is nu prettige feestdagen. Wordt het spreken over ‘kerstmis’ of ‘kerstfeest’ net zo beladen als ‘blank’ in plaats van ‘wit’?
Het zal velen zijn opgevallen: kerst en alle daarvan verbonden begrippen raken in ongerede. Het kerstpakket heet steeds vaker ‘eindejaarspakket’. Hoort u nog wel eens ‘prettige kerstdagen’ of steeds vaker ‘fijne feestdagen’?
Ook de kerstmarkten maken een transitie door: steeds meer kerstmarkten heten nu ‘winterfeest’.
De stijd om ‘inclusieve’ en ‘niet kwetsende’ taal is in volle gang. De moorkop, de zigeunerschnitzel, de negerzoen, een blanke. Het gebruik van een van deze woorden is een statement geworden, en voor sommigen een bedenkelijk statement, want ‘racistisch’ en ‘niet inclusief’.
Soms glipt het er nog wel eens tussendoor: ‘dames en heren, het volgende station is …’. Maar dat zijn uitzonderingen. Want ‘dames en heren’ en ‘jongens en meisje’, het kan niet meer, ook niet bij de NS. Het ‘correcte’ taalgebruik is ‘beste reizigers’.
We zijn getuige van een culturele transitie, een transitie die langzaam op gang kwam, maar met mediale ondersteuning nu tot taalcampagne is verheven.
Ook in Duitsland woedt de strijd om ‘inclusieve’ taal. Ook daar moet de ‘Weihnachtsmarkt’ wijken voor ‘Winterwelt’. Kerst is te christelijk, schrijft de Berliner Zeitung in een commentaar. “Wat vroeger een contemplatieve adventstijd was, is nu een strijd tussen wereldverbeteraars en traditionalisten. Een feest dat mensen bij elkaar moest brengen, wordt een vervormd beeld van sociale verdeeldheid.”
De komst van grote groepen immigranten uit overwegend islamitische landen lijkt een van de argumenten te zijn voor een ‘inclusief’ taalgebruik als het gaat om vieringen met een christelijke achtergrond. Dat bepaalde extreme krachten uit de islamitische beweging inderdaad het op christelijke tradities hebben gemunt, blijkt wel uit diverse incidenten op Duitse kerstmarkten waarbij personen met een islamitische achtergrond, of zich daarvoor uitgevend, het feest verstoorden.
Toch is het de vraag of de doorsnee immigrant uit overwegend islamitische landen zich stoort aan de kerstmarkt. De Berliner Zeitung schrijft: “De echte ironie: voor de meeste moslims zal het een zorg zijn of de kerstmarkt kerstmarkt heet – velen gaan er zelf graag heen met de kinderen. Het vermeende respect voor migranten blijkt een spookdebat te zijn dat meer zegt over de angsten van de meerderheidsmaatschappij dan over de werkelijke eisen van minderheden.”
In de Verenigde Staten woedt de discussie of Santa (de kerstman) wel ‘wit’ is. Waarom geen zwarte kerstman?
Volgens oud-journalist William Emmink, wonende in Rusland, is er in Rusland geen sprake van kerstmis maar van ‘Novyj God’, waarbij de kerstboom een ‘nieuwjaarsboom’ is, de kerstman ‘Vadertje Vorst’. Dat is nog een overblijfsel van de communistische tijd toen religie nog als ‘opium voor het volk’ werd beschouwd. Dit schrijft hij in De Andere Krant.
Toch keert de viering van kerstmis langzaam terug in Rusland, dat overigens op 7 januari valt. Steeds meer orthodoxe kerken worden weer versierd met kerstbomen en ook president Poetin laat zich elk jaar bij die gelegenheid in een van de orthodoxe kerken zien.
De ‘correctheidscult’ vanuit bepaalde groepen uit de ‘witte’ bevolking heeft geen samen-leven tussen de verschillende bevolkingsgroepen gebracht, maar verdeling en animositeit.
Sommigen stellen dat sinds maart 2020 de Westerse samenleving wordt overspoeld door thema’s die de mensheid verdelen. Een bewuste ‘verdeel en heers campagne’ is niet te bewijzen, maar aanwijzingen voor deze gestuurde ingezaaide tweespalt zijn er genoeg. Met de hulp van de media en delen van de bevolking die ‘goed willen doen’ wordt de samenleving steeds verder in kampen opgedeeld. Weinig ‘inclusief’ dus.
We kunnen gerust stellen dat we in een tijd van een ‘culturele revolutie’ leven, waarin ons denken en onze gewoonte, steevast verdacht worden gemaakt. Uit een samenleving van spanningen kan alleen maar oorlog voortkomen, een oorlog onderling of een verlegde oorlog met een land die de Westerse cultuur nog meer lijkt te beschermen dan wijzelf doen.
Laat iedereen zijn eigen feest vieren, zijn eigen tradities in ere houden. Een tolerante samenleving moet ‘diversiteit’ in cultuur en traditie kunnen verdragen.
