Foto (AI): Pixabay
Sir Jim Ratcliffe, voorzitter van Inos, een van ’s werelds grootste chemische bedrijven, waarschuwt al jaren voor de gevaren voor de chemische industrie in Europa. In een recent interview zegt hij dat het moment van afrekening is gekomen. Ratcliffe roept de Europese politiek op tot maken van een dringende lastminute interventie om de chemische industrie in de EU te redden .
Het is het vijf voor twaalf voor de chemische industrie volgens Ratcliff. “Er is in mijn ogen niet veel tijd meer voordat een catastrofaal verval van de chemische industrie in Europa inzet, een industrie die historisch gezien de grootste chemische industrie in de wereld is. Maar de chemische productie daalt”, aldus Ratcliffe.
De Britse chemische productie daalt met 30 procent. Duitse productie daalt met 18% en de productie in Frankrijk daalt met 12%. De 21 belangrijke Europese chemische locaties sluiten en vertegenwoordigen meer dan 15 miljoen ton capaciteit. In een verslag gemaakt in opdracht van Inos, schrijft Oxford Economics dat de helft van Europa’s productiecapaciteit voor ethyleen vóór 2030 zal sluiten.
Ratcliffe: “Het grootste probleem vormt de energie waar we nu voor gas vier keer zoveel betalen als wat Amerika betaalt. We betalen ook vier maal zoveel voor elektriciteit als wat de Amerikanen betalen. En dan daar bovenop hebben we een enorme CO2-belasting die extreem duur is en onbetaalbaar als deze bovenop de energiekosten komt.”
Met een totaal van meer dan 4,8 miljoen mensen direct en indirect werkzaam in de chemische leveringsketen, kunnen de gevolgen voor Europa beangstigend zijn, waarbij letterlijk miljoenen banen op de tocht staan.
Ratcliffe: “Economisch gezien betreft het één miljoen directe banen en 5 miljoen als u de ondersteunende industrieën erbij rekent. 700 miljard euro, dus driekwart van een biljoen euro; het is een enorme industrie, derde of vierde grootste industrie in Europa. Dat heeft een enorme economische impact als we het substantiële verval zien.”
Jim Ratcliffe roept Europese politici op “een last minuut interventie” te doen. Het moet politici volgens Ratcliffe duidelijk zijn dat het vijf voor twaalf is. “Ze kunnen niet nog langer wachten en uitstellen. Er zijn echte veranderingen nodig.”
Daarbij noemt Ratcliffe drie punten waarop actie dringend noodzakelijk is:
“Allereerst energie. Energie moet concurrerend zijn in Europa. En het minste dat ze nodig moeten doen is om de groene belastingen af te schaffen en alsmede de heffingen op energiekosten in Europa.”
“Ten tweede, de CO2-belasting moeten ze afschaffen. We kunnen ons gewoon geen CO2-belasting veroorloven. Dat is gewoon het sluiten van de industrie en chemische stoffen in Europa.”
“En ten derde, wij hebben wat bescherming met tarieven nodig, maar ze moeten actiever reageren met tarieven. Momenteel duurt het jaren om tarieven in te stellen. We hebben actie nodig, niet alleen sympathieke woorden voor de chemische industrie.”
Commentaar
De ongekozen Europese politieke klasse is op ramkoers, met Rusland, China, met veel andere BRICS-landen maar vooral met zichzelf. De obsessie met klimaat en het vermeende verband met CO2 lijkt de Europese industrie definitief de das om te doen. Het stille gejuich in Brussel toen Westerse krachten de Nordstream gasleiding opbliezen, verraadt de wens om de ‘groene’ politiek er hardhandig door te drukken.
Het doen sluiten van industrie mag dan iets doen met de CO2-uitstoot, het zal weinig voor ‘het klimaat’ betekenen. Wel zal Europa als welvarend continent instorten. De hoop van een aantal dromers van kunstmatige intelligentie (AI) deze industrie zal vervangen, is ijdele hoop. Het zal, als het doorzet, miljoenen banen kosten. Ook zal het aanslag op ons milieu doen met haar honger naar energie en water.
Ons leiderschap is gevangen obsessie waaraan geen ontsnappen meer mogelijk lijkt. De groene droom blijkt een destructief pad naar deindustrialisatie en ontmanteling van de welvaartsstaat. Of het een heilig geloof is dat ze in Brussel volgen, of dat ‘groen’ gewoon een goudmijn is, een goudmijn omdat nieuwe en dan ook Europese belastingen naar het corrupte Brussel vloeien. En dan de banken die met de handel in CO2-certificaten in de komende decennia minimaal €3.000 miljard denken te kunnen verdienen. Het ‘groene’ beleid is vooral gebaseerd op machtsambities en megawinsten.
Hoe dan ook, de klimaatreligie is de sloopkogel door Europa met verlies van decennia van voorspoed en concurrerende industrie. De band met de hofleverancier van goedkope en betrouwbare energie is kapot, de relatie met veel BRICS-landen op gespannen voet en de betrekkingen met China op de rand van handelsoorlog. We worden geleid door incompetent en ondemocratisch leiderschap.
Dit Europa verzinkt in zelfdestructie, gesteund door gehersenspoeld publiek dat klapt als een fabriek of schone kolencentrale sluit en wordt opgeblazen. Waar straks de Amerikaanse iPhone en de Chinese e-bike van de betaalde actievoerders van betaald moeten worden, lijkt een probleem voor later.
Ondertussen vliegen nieuwe miljarden naar de oorlog in het door en door corrupte Oekraïne, geld dat opgebracht gaat worden door de Europese burgers en bedrijven.
