Een drama, persoonlijk en voor Nederland, voltrekt zich. Boeren worden onder druk van een afkoopsom onteigend vanwege een vermeend stikstofprobleem. Na een steeds wisselend woud van kostenverhogende regelgeving, de toenemende overlast door de beschermde wolven, komt nu voor veel boeren de genadeklap: onteigening en nooit meer elders binnen de EU opnieuw beginnen. Lees het verhaal van Sonja van Rijn.
Foto: Pixabay
Stikstof sleutelwoord in door corporates gedreven transitie
Over stikstof is al veel gezegd. Menigeen heeft het probleem al als probleem van theoretische modellen getypeerd, anderen als een middel om Nederland als eerste land richting gemanipuleerd fabrieksvoedsel van grote concerns te dwingen. Nederland, na de VS de tweede producent van agrarische producten ter wereld, is verkozen door machtige concerns verenigd in het World Economic Forum om als ‘gidsland’ voor deze transitie te dienen.
“Nederland is gekozen als proefgebied in de EU om klimaatneutraal te worden met een transitie in eiwitrijk voedsel en een transformatie van de gezondheidszorg naar een telegeneeskunde-, data- en AI-aangedreven verbonden systeemaanpak onder leiding van publiek-private samenwerkingen. Een sluiting van 55-70 procent van de traditionele landbouw zal naar verwachting worden vervangen door door technologie aangedreven verticale landbouw, gen-bewerkte gewassen, eetbare insecten, veganisme, steden van 15 minuten en een CBDC-paspoort met persoonlijke gezondheidsgegevens“, schrijft dr. Carla Peeters op de website van het gezaghebbende Brownstone Institute.
In combinatie met andere gelijk met ‘Het Virus’ gestarte ‘Great Reset’ transities, moet Nederland er in 2030 anders uitzien: vol landschap ontsierende windmolens en zonnepanelen, gemanipuleerd en kunstmatig door grote voedingsconcerns geproduceerd ‘voedsel’, een minutieuze digitale tracing van de bevolking, digitale sturing van geld en een sluitende online censuur waarbij de overheid de enige is die ‘de waarheid’ verkondigt.
Een verhaal dat staat voor duizenden drama’s
Sonja is niet alleen logopedist, maar ook boerin op een melkveebedrijf in Drenthe. Vanuit haar boerderij kijkt zij uit op het natuurgebied Dwingelerveld. Sonja heeft een klein bedrijf met nog geen 100 koeien. Toch moet haar bedrijf sluiten. Haar dochter, die de zesde generatie in de rij is, zal vrijwel zeker een loopbaan in een andere sector moeten zoeken omdat het bedrijf van haar ouders en voorouders niet meer door mag gaan. Elders in de EU opnieuw beginnen is verboden.
Hier haar verhaal en noodkreet:
“Ons boerengezin: een mama, een papa en twee dochters.
We wonen en werken op ons melkvee bedrijf met nog geen 100 melkkoeien in het prachtige Drenthe en ons uitzicht is het groene Dwingelerveld. Daar wandelen we dikwijls met onze hond en mijn dochter rijd er graag een rondje met haar paard. Soms moet ze het gas even terug nemen vanwege in de weg lopende schapen, de grazende koeien of de vele wandelaars met hun loslopende honden.
Tussen ons thuis en het Dwingelerveld ligt echter ook de drukke A28 en de doorgaande weg naar de vuilverbranding Attero, met een CO2 uitstoot van 1,5 miljoen ton per jaar. Honderden vrachtwagens vol afval uit heel Europa komen dagelijks langs onze boerderij gescheurd. Maar blijkbaar zijn deze twee drukke wegen, de grote vuilverbranding èn de schapen en koeien op het Dwingelerveld minder schadelijk voor de natuur dan onze 100 koeien op onze boerderij.
En dat doet ons zo’n pijn. De stikstof-metingen zijn al meerdere keren wetenschappelijk weerlegd maar blijkbaar zijn wij als boerengezin om bepaalde redenen niet meer welkom in ons eigen Nederland. Onze dochter wil dolgraag de zesde generatie gaan worden op ons melkveebedrijf. Als jong meisje was ze al bij de koeien te vinden en speelde ze graag met de kalfjes en zorgde voor een schoon strobedje.
Wij dragen een waardevol steentje bij in onze Nederlandse maatschappij; we werken hard, zowel op onze boerderij als daarbuiten. Zo zijn we opgevoed, je helpt elkaar de winter door en je hebt respect voor mens, dier en natuur.
Maar toch worden we bestempeld als ‘onwelkom’. We zouden de natuur beschadigen met onze 100 koeien. Wanneer de Politiek het heeft over onteigenen dan voelt het alsof wij met onze gezinnen het niet waard zijn om te zoeken naar alternatieven. Mijn man beschermt de weidevogels en de jonge hertjes. In de herfst laat hij een strook mais staan voor de dieren tijdens koude dagen. In onze slecht onderhouden voortuin vind je vlinders, bijen, koolmeesjes, en heel veel mussen en spreeuwen. Bij zonsondergang menig vleermuisje.
Maar toch, toch…..zijn wij blijkbaar zo slecht voor onze dieren en voor onze natuur dat we met een schop onder de kont maar moeten zien waar we naartoe vertrekken, als we het maar niet wagen om elders, waar ook in Europa, ons boerengezin voort te zetten. Want na onteigening krijgen boeren(gezinnen) een beroepsverbod voor heel Europa.
Daarom vraag ik de politiek, met name #cda en #vvd , uit de grond van mijn hart om ons te helpen onze boerengezinnen niet te verjagen vanwege politieke wensnatuur, natuur die notabene door agrarische bedrijvigheid honderd jaar geleden is ontstaan.
Dank u wel voor het lezen.”
