Er waait een andere wind in de Amerikaanse politiek als het gaat om ‘duurzame’ energie. Algemeen erkend wordt dat het opwekken van stroom door wind en zon noch duurzaam, nog goedkoop is. Dat schrijft de Britse krant Telegraph.
Nu willen zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat af van de onophoudelijke subsidiestroom richting ‘duurzame’ energie. Het Huis wil eind van dit jaar een definitieve punt zetten achter de subsidiëring van deze onrendabele vorm van energie-opwekking. De Senaat is voorzichtiger en geeft voorkeur aan een geleidelijke afbouw van subsidies tot 2036.
De Telegraph somt een aantal ‘durty secrets’ van ‘duurzame’ energie op, zaken die veel geïnformeerde lezers wel zullen kennen. Maar opmerkelijk is dat steeds vaker main stream media de mythe van zonne- en windenergie beginnen te ontmaskeren.
Zo blijken de tien staten met de hoogste energieprijzen in de VS ook de staten te zijn met een hoog aandeel van zonne- en windenergie. De belofte dat wind en zon gratis zijn, mag dan waar zijn, maar om van zon en wind energie te maken is een zeer kostbare aangelegenheid. Gemiddeld genomen zijn de elektriciteitsprijzen, niet alleen in de VS maar ook in Europa, steeds verder gestegen naarmate het aandeel van ‘duurzame’ energie toenam.
Vooral de voortdurende niet planbare uitval van zon en wind is problematisch. Daarvoor moeten reguliere centrales 24/7 stand-by staan. Het steeds weer afschakelen en inschakelen van de turbines, al gelang de wind waait of de zon schijnt, is zeer inefficiënt. De belastingbetaler betaalt meermaals de energie: die van de stand-by centrales, de extreme uitbreiding van het netwerk en natuurlijk van de peperdure windturbines en zonnevelden.
De zogenaamde nagestreefde energie-onafhankelijkheid blijkt ook niet te kloppen. Het merendeel van de zonnepanelen komt uit China, dat ze overigens maakt met behulp van conventioneel opgewekte energie zoals kolen, olie en gas.
Het verdringen van agrarische gebieden door plaatsing van windturbine- en zonneparken, doet het aanbod van agrarische producten afnemen en daarmee stijgen de voedselprijzen.
Ook in Europa beginnen investeerders te aarzelen nu de subsidiestroom lijkt op te drogen. Want zonder (veel) belastinggeld zijn zon en wind geen rendabele vormen van energie, in elk geval niet met de nu gebruikte concepten.
De wens van Europa om mee te doen in de race voor vestiging van AI-datacentra, die zowel slurpers van water als elektriciteit zijn, is onverenigbaar met de onzekere, niet-duurzame en peperdure zon- en windenergie.
