De slepende discussie over stikstof en de rol van landbouw en veeteelt hierbij, gaat voorbij aan waar het werkelijk om lijkt te gaan: de boer moet wijken voor de groeiambities van Nederland. Met nu 18 miljoen inwoners en door immigratie snel groeiend, moet land worden vrijgemaakt voor woningbouw. Ook een neo-romantisering van ‘de natuur’ legt claims op gebruiksgronden. De boeren moeten wijken, de mens uit de natuur. De wolf en het stikstofbeleid helpen de overheid een handje.
Foto: Amsterdam. Afbeelding van Dim Hou via Pixabay
De boer onder vuur
De boer ligt onder vuur. Bewust wordt de landbouw en vooral de veeteelt voortdurend in een kwaad daglicht gesteld. Dat gebeurt bij de veeteelt vooral door de producten met negatieve berichtgeving te bestoken. Vlees zou via het houden van koeien het klimaat beïnvloeden. Maar ook eieren zouden niet goed zijn, iets met PFAS.
Of neem de links-activistische agendavoerende website JOOP die afrekent met melk.
In een artikel uit 2022 citeren zij een expert van de Universiteit van Wageningen, die ook intensief betrokken is bij de voedseltransitie vanuit de 17 SDG’s van de Verenigde Naties en initiatieven van het World Economic Forum.
Het Voedselcentrum raadt daarentegen het drinken van zuivelproducten als melk en eten van kaas juist aan.
Het meeste hebben de boeren te vrezen van het stikstofbeleid waarbij het sterk bekritiseerde AIREAS-model de basis vormt voor het uitkopen van boeren. Zeker de combinatie met de versnipperde kaart van tientallen Natura2000-gebieden maakt dat veel boeren moeten wijken voor een reeks van ‘klimaatbeschermende’ regels. De toepassing van het model dat op een reeks van locaties meetpunten kent, meet dus niet de uitstoot van een afzonderlijke boer, noch de effecten op de omliggende natuur. In de ons omliggende landen liggen de stikstofnormen zoveel hoger dat het voor de meeste boeren geen problemen oplevert.
Minder vlees, meer woningen
Het heeft er dan ook alle schijn van dat het instrument stikstof als middel wordt ingezet om landbouwgebieden vrij te spelen. En daarover is de overheid nog niet eens geheimzinnig, een samenhang die de media niet vermelden en de grote behoefte aan woningen, verdrijving van boeren door stikstofbeleid als afzonderlijke onderwerpen brengen.
Op de website van Binnenlands Bestuur schrijft Joris Winters, sectorleider property & investment Arcadis: “Ondanks milieueffecten en een geringe bijdrage aan de economie wordt een groot deel van de grond in Nederland gebruikt voor landbouw. De grote behoefte aan woningen vraagt om een balans in grondgebruik.” (Accentuering, red.).
Deze inleidende alinea van zijn artikel schuilt al een forse leugen: “de geringe bijdrage aan de economie”. Een absurde bewering die kan worden verklaart door de achtergrond van zijn werkgever: Arcadis leeft van het omgooien van gebieden.
De rijksoverheid schrijft schrijft echter over de bijdrage van de landbouw aan de Nederlandse economie: “Nederland exporteerde in 2024 ter waarde van € 128,9 miljard aan landbouwgoederen.”
Verder schrijft Winters: “Het merendeel van de woningbouw zal zich voorlopig concentreren op binnenstedelijke locaties. Maar door ruimtegebrek en bewonersvoorkeuren kent verdichting ook grenzen. Voor de periode na 2030 zal het daarom onvermijdelijk zijn een significant deel van het huidige landbouwgebied te bestemmen voor woningbouw. Agrarische gronden, vooral grasland voor de intensieve veehouderij, zullen op forse schaal herbestemd moeten worden voor grootschalige woningbouw. … Flinke krimp van de intensieve veehouderij voor woningbouw is allerminst te betreuren in een dichtbevolkt land met een groeiende bevolking en een woningtekort.” (Accentuering, red.)
De minister van LVVN Femke Marije Wiersma schrijft vervolgens: “De Nederlandse agrofood-sector is een innovatieve topsector van wereldformaat. Het is hoog tijd dat we onze trots op deze belangrijke sector weer met volle overtuiging uitdragen. Het is van cruciaal belang om onze sterke internationale positie te behouden, zeker in tijden van geopolitieke uitdagingen.”
Nederland wil groeien
Nederland moet afscheid nemen van bepaalde delen van de economie om weer te kunnen groeien, zegt econoom Jona van Loenen tegen WNL. Het gaat volgens Van Loenen om sectoren die veel ruimte en arbeidsmigranten nodig hebben, maar weinig geld opleveren. “Dan heb je het over landbouw, tuinbouw, de vleesverwerking en distributiecentra.” Van Loenen spreekt hierbij over economische groei. Maar de ruimte voor nieuwe activiteiten is beperkt.
Nederland groeit, en hoe! Aangezien er sinds enige jaren geen sprake is van natuurlijke aanwas, zelfs nu meer overlijdens dan geboorten, komt de snelle groei voor nu meer van 100% voor rekening van immigratie. Het is geen geheim dat Nederland immigratie wenselijk acht gezien de miljarden, geschat wordt jaarlijks €25 miljard, uitgeeft aan de opvang en onderbrengen van immigranten. Nederland wil dan ook niet alleen de afname van de autochtone bevolking compenseren, maar zelfs fors groeien. Het Planbureau verwacht groei naar bijna 20 miljoen inwoners tegen 2050. Met een afnemende autochtone bevolking kan dat alleen maar door aanhoudende, gewilde, grootschalige immigratie.
Grond voor landbouw en vooral voor veeteelt (‘eet minder vlees’) is een gewillige bestemming want het wordt niet beschouwd als ‘kwetsbare natuur’ en beslaat ongeveer de helft van het Nederlandse oppervlak. De campagne waarbij de agrarische sector steeds weer negatief in het nieuws komt, vanwege eieren, ruiming van zieke dieren, vlees als milieuonvriendelijk (vanwege het vee en de mest) lijkt dit doel goed te dienen. Nieuwe distributiecentra, van astronomische omvang, windturbines, zonnevelden, militaire terreinen en natuurlijk woningbouw, het is niet meer inpasbaar zonder beslag te leggen op landbouwgrond.
Tristate-City
Op de achtergrond speelt ook nog een ambitie tot verdere verstedelijking in Nederland, België en Duitsland in het zogeheten Tristate-Cityplan. Hierbij moet ons land verder in aantal inwoners groeien opdat het een soort Randstad van de twee buurlanden wordt.
Nadat alerte lezers de link legden tussen dit plan en het stikstofbeleid, haastten de initiatiefnemers zich om onderaan hun website te vermelden dat hun plan niets met het stikstofbeleid van doen had. De website is inmiddels ingeperkt tot een aantal plaatjes zonder verdere toelichting.
Daarvoor moeten we gaan naar een van de deelnemende universiteiten, die van Wageningen. Die schrijven in hun rapport (PDF) dat het Tristate-Cityplan een particulier initiatief van het bedrijfsleven is, zoals de branchevereniging VNO.
“De rol van de overheid is nog niet helemaal duidelijk, maar uit het onderzoek blijkt dat er verschillende mogelijke verantwoordelijkheden zijn die door overheidsorganisaties kunnen worden overgenomen. Er is ook enige aarzeling om de regering te betrekken, als gevolg van haar reputatie traag en vaak kortzichtig te zijn. Het kan echter een belangrijke stap zijn naar het succes van het concept, samen met verdere ontwikkeling die resulteert in een echte strategie en place brand voor TristateCity. Uiteindelijk is TristateCity een private place branding initiatief dat verder moet worden ontwikkeld voordat het een echt succes kan worden.”
Neo-romanticering van de natuur: geen plaats voor de mens
Bomen worden gekapt, niet alleen voor voeding van de ‘klimaatbeschermende’ biocentrales, maar ook om ‘herstel van de natuur en biodiversiteit’. Kostbare natuur of vruchtbare agrarische grond wordt onder water gezet, want zo was het ‘vroeger’. Omgezaagde bomen en verbodsbordjes dammen de loopruimte van de wandelaar in natuurgebieden in. Ondertussen bieden kostbare wildviaducten ‘wilde dieren’ zoals de wolf ruimte om een ommetje door Nederland te maken.
Een duidelijke visie op het totale grondgebruik van Nederland ontbreekt. Romantici en eco-radicalisme hebben greep gekregen op ons handelen in en denken over ‘de natuur’.
Hoe kan een land dit allemaal willen:
- Meer ruimte voor ‘wilde’ natuur;
- Meer mensvijandige dieren in een dichtbevolkt land;
- Meer locaties voor windturbines en zonnevelden;
- Meer militaire oefenterreinen, in de natuur;
- Honderdduizenden huizen erbij;
- Snelle en aanhoudende groei aantal inwoners (immigratie);
- Vernatting van gebieden;
- Meer infrastructuur voor meer inwoners;
- Meer distributie- en datacentra (beslag op water en elektriciteit);
- Elektrificering (meer energiebehoefte), maar meer weersafhankelijke energie;
En dat met behoud van leefbaarheid, voedsel- en energiezekerheid?
Het kan niet allemaal. Tenzij …. nog meer boeren hun land moeten opgeven. Nog meer vissers visgronden verliezen voor windturbineparken op zee. Tenzij de mens steeds meer op zijn plek moet blijven, minder reist, minder er op uit gaat en ook kleiner gaat wonen (tiny housing).
Dit land is op ramkoers met zichzelf. Een obsessieve doelsetting van verschillende, elkaar bestrijdende, belangen. En behalve de (materiële) belangen of sektarische obsessies van selecte groepen wordt de Nederlandse burger er zeker niet beter van.
