Een nieuw socialisme bron van maatschappelijke ontwrichting

Begin september 2023 vond in het Amerikaanse Chicago de jaarlijkse bijeenkomst plaats van aanhangers van socialisme anno nu. Voor wie de oude Europese vorm nog kent, blijkt dit nieuwe Amerikaanse socialisme te staan voor veel wat onze samenlevingen nu zo opschudt en op sommige punten maatschappelijk ontwricht. Misschien klopt het dus toch dat organisaties als het World Economic Forum, maar ook de Westerse regeringen, in de ban zijn van dit Amerikaanse radicale socialisme. Een verkenning.

Socialistische gedragscode

“Deze Socialisme Conferentie zet zich in om de stemmen en organisaties van onderdrukte mensen te verheffen en te centreren.” Zo begint de Code of Conduct (gedragscode) die op de website van de organisatoren staat. “Deze gedragscode schetst de verwachtingen voor elke deelnemer aan Socialisme 2023, evenals de consequenties voor onacceptabel gedrag”, gaat de tekst verder.

Het zet de toon voor een bont gezelschap ‘nieuwe socialisten’ die duidelijk een andere samenleving voorstaan. Voor de belangstellenden die zich wil aanmelden is het goed te weten dat de staf deelnemers oproept om “als je een gevaarlijke situatie, iemand in nood of overtredingen van deze gedragscode opmerkt“, dit direct te melden. De marges voor afwijkend gedrag zijn bij voorbaat krap.

Dan volgt een lange lijst van ‘onacceptabel gedrag’. Socialisten zijn klaarblijk snel gewelddadig, of beledigend naar anderen toe. Een greep uit de lijst:

• Intimiderende, intimiderende, beledigende, discriminerende, denigrerende of vernederende toespraken of handelingen door een deelnemer aan Socialisme 2023, op alle gerelateerde evenementen en in één-op-één communicatie uitgevoerd in de context van Socialisme 2023.
• Wees alstublieft respectvol naar alle bezoekers van deze locaties.
• Schadelijke of nadelige verbale of schriftelijke opmerkingen of visuele beelden met betrekking tot geslacht, seksuele geaardheid, ras, religie, handicap, leeftijd, uiterlijk of andere persoonlijke kenmerken.
• Opzettelijke intimidatie, stalken of volgen.
• Intimiderend fotograferen of opnemen.
• Aanhoudende verstoring van gesprekken of andere evenementen.
• Ongewenste en ongevraagde aandacht of contact.
• Lichamelijk geweld (inclusief ongewenste aanraking).
• Reële of impliciete bedreiging met lichamelijk letsel.
• Reële of impliciete bedreiging met professionele of financiële schade of nadeel.
• Vergelding voor het melden van intimidatie is een schending van de gedragscode.

Een soort Covidsocialisme

Wie de lijst op zich in laat werken herkent veel uit deze tijd. Een strakke set van normen waarbij afwijken wordt gesanctioneerd. Het zijn eigenlijk omgangsnormen, die klaarblijkelijk ook van bovenaf nog een keer moeten worden bevestigd. Het verraadt een mensbeeld dat mensen tegen elkaar beschermd moeten worden. Een norm die ook in de achterliggende Covidjaren de basis vormde voor ‘je doet het voor een ander’, waarbij de ene mens voor de gezondheid van de ander verantwoordelijk werd gehouden.

Het gedweep met Covid neemt extreme vormen aan. Immers de deelnemers zijn verplicht een masker (N95, K95 of chirurgisch masker) over hun mond en neus te dragen tijdens de conferentie. Ter geruststelling, N95-maskers worden verstrekt aan mensen die geen masker hebben. We spreken over september 2023.
Deelnemers worden verder aangemoedigd om zichzelf te testen op COVID voordat ze naar de conferentie gaan. “Tests zullen ook ter plaatse beschikbaar zijn en deelnemers moeten zichzelf isoleren en contact opnemen met de organisatoren van de conferentie om een test af te nemen als ze mogelijke COVID-symptomen ervaren tijdens het bijwonen van de conferentie.”

De verplicht te dragen badge, een variant op de reeds bekende Covid-QR-code, moet ‘de veiligheid’ van de deelnemers garanderen.

De angst voor een Covidvirus zit er bij deze socialisten nog goed in: “We raden deelnemers aan om groepsbijeenkomsten en bijeenkomsten buiten te houden om het risico op besmetting door COVID-19 te minimaliseren.” Nogmaals, we spreken over september 2023.

De samenleving blijkt al socialistischer dan gedacht

Elk jaar wil de Socialisme Conferentie “een plek zijn waar activisten lessen uit hun strijd kunnen delen – van de boycot-, desinvesterings- en sanctiecampagne voor Palestina tot de strijd voor genderbevrijding, van het organiseren en ondersteunen van stakingen tot de strijd om de vernietiging van de planeet een halt toe te roepen, de strijd tegen racisme en nog veel meer.”

We herkennen inmiddels de organisaties die bovenstaande op radicale wijze in praktijk brengen. Zo moeten de vaak gewelddadig Black Lives Matterbewegingen racisme bestrijden. De asfaltplakkers van Extinction Rebellion of The Last Generation, of de meer gematigde voorloper Fridays for Future ons redden van een veranderend klimaat.

Christelijk-Nationalisme

Het is opvallend hoeveel momenteel controversiële agenda’s uit deze radicaal socialistische beweging blijkt te komen. Zo komt Mary Bowman aan het woord. In de bio staat hoe zij aangesproken moet worden: zij/hen. Bowman is een universitair docent verpleegkunde en nurse practitioner, gespecialiseerd in seksuele en reproductieve gezondheid. Ze biedt abortussen en genderbevestigende zorg.

Volgens Bowman komen de aanvallen op de toegang tot abortus en het bestaan van transseksuelen uit “hetzelfde christelijk-nationalistische extreemrechtse draaiboek”.

In deze uitspraken herkennen we de toenemende druk die op religies wordt gezet. ‘Christelijk’ zijn wordt nog slechts door een streepje (-) gescheiden van ‘nationalistisch’. Hiermee wordt de geloofsbeleving in de hoek van rechtsradicalisme gezet en daarmee gezien als een“gemeenschappelijke vijand” die“effectief moet worden bestreden”.

Deze aanval op het christelijk geloof ligt in de socialistische traditie. Het was immers Karl Marx die religie ‘opium van het volk noemde’. Marx vond dat de mens religie zelf in het leven heeft geroepen als middel om zichzelf in een roes te helpen nu het aardse leven zo ondraaglijk was geworden. Religie helpt de arbeidersklasse dom te houden. Als de proletariërs de macht grijpen, zal de religie vanzelf een zachte dood sterven, zo Marx.

Bowman verder: “De juridische uitdagingen en intimidatiecampagnes tegen mensen die op zoek zijn naar reproductieve en trans-gezondheidszorg zijn gecoördineerde inbreuken op ons recht om controle te hebben over ons lichaam en ons leven.”

Volgens Bowman zijn het de“ideologische doelen van religieus rechts en hoe zij reproductieve vrijheid en transbevrijding zien als een bedreiging voor hun greep op de macht.”
Volgens Bowman maken “de aanvallen op toegang tot abortus en het transbestaan deel uit van hetzelfde draaiboek: het ondermijnen van ons recht op zelfbeschikking terwijl ze een patriarchaal systeem van blanke/witte suprematie en christelijk nationalisme in stand houden.”

Naast een pleidooi voor genderaanpassing, voor zover dat zou kunnen, en de aanval op het christelijk geloof, herkennen we ook sporen van de ‘White privilege’ gedachte. De gedachte is daarbij dat ‘blank’ zijn op zich al een factor is die mensen in een voorrangspositie plaatst. Bewegingen als Black Lives Matter lijken hier, bedoeld of onbedoeld, hun ideologische basis te hebben.

De terugkerende bewering dat de huidige politiek-culturele trend een Marxistische achtergrond lijkt te hebben, komt dus niet van ver. Het ‘nieuwe socialisme’, zoals dat op deze conferentie werd toegelicht, lijkt een verbindende schakel in de diverse actuele cultureel-maatschappelijke strijdpunten. Of dit socialisme een maatschappelijke stroming in opkomst is, is zeer de vraag. Sommigen zien juist meer ‘fascistische’ tendenzen, waarbij overheden, kapitaal en bedrijfsleven samensmelten, iets wat ook in de NAZI-tijd te herkennen was. Veel van de concentratiekampen stonden immers ten dienste van de naastgelegen bedrijven, zoals onder meer AEG, I.G. Farben (nu Bayer) of batterijenmaker VARTA.

Welke richting deze tijd ook op lijkt te gaan, socialisme of fascisme, in beide gevallen spreken van totalitair gedachtegoed dat een bedreiging vormt voor onze vrijheden en democratie.