ANDERS BEKEKEN: De antivaxxer

Met de komst van ‘het virus’ in maart 2020 heeft de farmacie branche een goede slag geslagen. Winsten van tientallen miljarden vloeiden in de toch al rijkelijk gevulde kassen. Vooral het framen van Corona als dodelijke ziekte heeft een onvoorstelbaar langetermijn effect opgeleverd. De griep waaraan jaarlijks duizenden mensen (in 2018 in Nederland 10.000) sterven, wordt in de volksmond een ‘onschuldig griepje’ genoemd, wat het niet is. Covid-19 daarentegen is met succes gepresenteerd als het Zwaard van Damocles waartegen maar één ding helpt: inenten en liefst meerdere malen.

Sinds de 1950-er jaren is het aantal inentingen dat een mens wordt aanbevolen (of opgedrongen) geëxplodeerd.

Het hoeft geen betoog dat medicamenten, waaronder vaccins, in specifieke gevallen ook ziekten hebben voorkomen of in ernst verminderd. Maar het inenten van hele bevolkingsgroepen zonder acht te slaan op hun specifieke gezondheidstoestand, leefwijze of persoonlijke opvattingen, behoort niet tot het begrip ‘medische handeling’, dat ALTIJD INDIVIDUEEL hoort te zijn en na GEINFORMEERDE TOESTEMMING (informed consent).

Een onderbelicht aspect bij collectieve inentingen is dat veel ziekten al op hun retour waren toen een vaccin op de markt kwam. Zo melden onderzoeken dat grote epidemieën van ziektes die vele slachtoffers eisten zoals cholera en de pest in de westerse landen zijn verdwenen zonder dat er ooit tegen is gevaccineerd. Roodvonk is een kinderziekte die nog wel voorkomt, maar geen dodelijke slachtoffers meer eist. Er is nooit tegen gevaccineerd. Wereldwijd waren de ziektes waarvoor nu massa vaccinatieprogramma’s bestaan, al voor 90%-95% in ernst afgenomen, vóórdat deze inentingscampagnes eind jaren ’50 van start gingen. Er is geen bewijs dat de laatste 5% daling het gevolg is van de vaccins.

De ‘antivaxxer’ kon in het begin van ‘de pandemie’ zich nog goed informeren bij de officiële gezondheidsorganen zoals in Nederland het RIVM. Gelijk collega-organisaties in het buitenland meldde het RIVM in de maanden tot de zomer 2020 (toen minister De Jonge ingreep) dat:

• C-19 niet veel ernstiger was dan de bekende griep;
• slachtoffers vooral mensen waren met meerdere onderliggende dodelijke ziekten;
• de gemiddelde sterfteleeftijd met C-19 ruim 83 jaar was, enkele maanden HOGER dan de sterfteleeftijd zonder C-19;
• het aantal ‘besmettingen’ gemeten in percentage van het aantal afgenomen PCR-test slechts enkele procenten bedroeg;
• om één ‘besmetting’ te voorkomen 200.000 mensen een mondkapje op zouden moeten doen.

Later zou uit door de overheid vrijgegeven documenten blijken dat men wist dat de overigen maatregelen geen noemenswaardig effect op het aantal ‘besmettingen’ zouden hebben, maar wel veel maatschappelijk en gezondheidsschade zouden opleveren. Het waren drukmiddelen om mensen te bewegen zich meermaals met mRNA te laten inenten. De maatregelen werden zo de schuld van de anti-vaxxers.

Bij de overname van het Corona Dashboard van het RIVM door het ministerie van De Jonge in de zomer van 2020, werd duidelijk dat het RIVM te ‘wetenschappelijk’ was en aantoonde dat de pandemie geen pandemie was. De Jonge maakte van het Corona Dashboard een propaganda-instrument waarvan de kleuren naar believen op diep paars konden worden gezet.
Een initiatief van het RIVM voor zelfmelding strandde zogenaamd door een hackpoging. Maar duidelijk is dat ook dit niet politiek te beïnvloeden instrument om het verloop van C-19 te kunnen volgen, De Jonge niet beviel en moest sneuvelen.

Zelfs de WHO heeft aanvankelijk kritische geluiden laten horen over mondkapjes, Remsidivir, de maatregelen, maar werd al snel politiek tot de orde geroepen.

Het verbieden van HCQ en Ivermectine dat onder bepaalde voorwaarden en dosering patiënten met een beginnend Covid geheel kon genezen, was natuurlijk een misdaad. In tal van praktijken en landen had het ‘illegaal’ voorgeschreven en ondubbelzinnige resultaten opgeleverd. Ook het laten wachten op het wondervaccin heeft mondiaal vele honderdduizenden, wellicht meer, het leven gekost.

De aanvankelijk voorgeschreven behandelingsprotocollen zoals het aan de zuurstof leggen of Remsidivir toedienen van opgenomen patiënten, heeft mogelijk veel doden opgeleverd. De absurde maatregelen in verzorgingshuizen waarbij mensen in hun laatste levensjaren geen familie of vrienden mochten zien, was onmenselijk en heeft ongekend leed en sterfte veroorzaakt. Zoals ook de lock downs en schoolsluitingen het aantal depressieve jongeren heeft doen oplopen.

Wat er is gebeurd waardoor de aanvankelijke eerlijke instituten zoals het RIVM ineens het omgekeerde moesten gaan verkondigen is onduidelijk. Duidelijk is wel dat uit overheidsdocumenten is komen vast te staan dat de Europese Commissie in Europa en de NCTV (ja, die van de terreurbestrijding) de marsroute uitzetten.

Inmiddels weten we uit talrijke onderzoeken dat de inentingen tegen C-19 weinig effectief waren, zoals de farmaceutische bedrijven ook zelf nu toegeven. Of zoal Janine Small vertegenwoordiger van Pfizer bij een hearing van het Europees Parlement zei: “Nee, we wisten niet vooraf of het overdracht van het virus zou beperken”. De geprikten waren het proefkonijn.

Wat stigmatiserend ‘antivaxxer’ is gaan heten, waren over het algemeen goed geïnformeerde burgers die nota bene op basis van officiële bronnen een weloverwogen besluit namen. Vanaf zomer 2020 echter konden zij ook niet meer op deze overheidsbronnen vertrouwen maar hadden toen al het besluit genomen: een (meervoudige) inenting is (in dit geval) niet wenselijk. En voor wie eenmaal bij een eigen kind of een relatie een hevige bijwerking van een inenting heeft meegemaakt, waaronder sterfte, heeft alle reden om vaccinatie met grote argwaan te bekijken.

We doen het voor een ander, was een slimme communicatietruc, maar ook van een hoog leugenachtig en manipulatief niveau. Als een prik werkt, werkt het voor die persoon, en die persoon alleen. Ook het argument dat sommigen om uiteenlopende redenen geen prik mogen nemen en dus dat iedereen dat dan maar moet doen, is spelen met schuldgevoel. Wie kwetsbaar is voor bepaalde ziekten, moet daar zelf maatregelen op nemen, zoals bij kinderen, het gedurende een periode van rondgaan van een virus, thuishouden van school.

Het om steeds nieuwe redenen de hele bevolking blootstellen aan herhaalde prikrondes, sinds C-19 ook nog met het onzekere en experimentele mRNA, is onverantwoord en spekt alleen maar de kassen van de toch al schatrijke farmaceuten.

Gezondheid is een individuele zaak, zoals het hele leven. De aanpak rondom het vermeende virus was onnavolgbaar, gebaseerd op leugens of foute aannames en voor een deel van de veroorzakers ronduit misdadig.

De miljoenen opgejaagde ‘vaccinweigeraars’ getreiterd door QR-codes en bizarre maatregelen, kunnen pas rusten als ALLE informatie boven tafel is en alle vormen van fraude, misleiding, omkoping en criminaliteit aan het licht zijn gekomen en de betrokkenen zich hebben moeten verantwoorden.

Aanbevolen bron: Cees van den Bosch, Michel Chossudovsky, Robert Malone, Steven Kirsch.